Όσο πιο ηφαιστειώδης γίνεται η επιθυμία μου να βγάλω από μέσα μου ό,τι με βασανίζει εδώ και κάμποσο καιρό, τόσο πιο μουδιασμένη αισθάνομαι απέναντι στην ιδέα του να σου εξομολογηθώ επιτέλους τα πάντα. Ναι, λοιπόν, κατάφερα και σε ερωτεύτηκα. Και μη διανοηθείς να με ρωτήσεις πώς μου συνέβη αυτό, δε θα άντεχα να ξαναδώσω μια απάντηση πανομοιότυπη με αυτές που διαβάζουμε ή ακούμε από όσους αποφασίζουν να μιλήσουν κατά καιρούς για τον έρωτα. Άσε που την ξέρεις ήδη κι εσύ ο ίδιος, οπότε δε μας χρειάζονται τα ρητορικά ερωτήματα στην παρούσα φάση. Πάμε παρακάτω. Τι είναι αυτό που με κάνει να φοβάμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα σε βάλω απέναντι μου, όπως τόσες φορές τόλμησα να κάνω στη φαντασία μου, και θα σου πω όλα αυτά που σωρεύω μέσα μου μήνες τώρα; Γιατί παραμένω να βασανίζομαι εγκλωβισμένη στην κλειστοφοβία των ανέκφραστων συναισθημάτων μου αντί να τ’ αφήσω ελεύθερα ν’ αναπνεύσουν; Η πρώτη μου σκέψη είναι, πως με αποτρέπει η ιδέα της απόρριψης. Ξέρω, όμως, μέσα μου πως αυτό από μόνο του δεν αποτελεί τον βασικό λόγο για να μη σου μιλήσω. Εκείνο που με τρομάζει πιο πολύ είναι το τι θα έφερνε η απόρριψη και το σοβαρό ενδεχόμενο να σε χάσω μετά από μια τέτοια εξομολόγηση. Και σε αυτό το σημείο έρχεται η αφελής απορία μιας ερωτευμένης που ηχεί παραπονιάρικα στ’ αυτιά μου όταν σε σκέφτομαι να στέκεσαι αμήχανα απέναντί μου μην ξέροντας πώς ν’ αντιμετωπίσεις το ότι εγώ σε θέλω: Γιατί θα πρέπει να με απομακρύνεις μόλις μάθεις πως τα δικά μου συναισθήματα δεν περιορίζονται στο επίπεδο της φιλίας; Δε θα με καλύψεις αν απαντήσεις πως θα το έκανες για να με προστατεύσεις. Αν ποτέ σου ερωτεύτηκες πραγματικά ή τουλάχιστον όπως εγώ έχω στο νου μου ότι νιώθει ένας πραγματικά ερωτευμένος, θα γνωρίζεις πως ο «παθών» επιλέγει να έχει δίπλα του με κάθε τρόπο και κόστος εσένα που τόλμησε να ξεχωρίσει μέσα του από όλους τους άλλους. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταθεί πλάι σου μόνο σα φίλος. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως είναι καταδικασμένος να φτάνει κάθε μέρα στην πηγή και να ξαναφεύγει στο τέλος αφυδατωμένος. Ακόμη κι αν ξέρει ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στην ισοπεδωτική θέση να σε δει να μοιράζεσαι με άλλον, όσα δε θέλησες να δώσεις σ’ εκείνον και δεν τον άφησες να σου δώσει. Προτιμά να είναι εκεί, φίλος για σένα δήμιος για τον εαυτό του, γιατί ξέρει πως η απουσία σου δε συγκρίνεται με τους μικρούς ακαριαίους θανάτους που θα βιώνει κάθε μέρα μαζί σου. Ξέρει πως η απουσία σου θα είναι αιώνιο βασανιστήριο που θ’ αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μόνος, χωρίς καν την ανταμοιβή του να σε βλέπει απλά να του χαμογελάς. Γι’ αυτό κι εγώ σου λέω ότι προτιμώ να τρελαίνομαι δίπλα σου παρά να τυραννιέμαι μακριά σου! Δε θα με κάλυπτε, λοιπόν, η καλή σου πρόθεση ως απάντηση γιατί πολύ απλά δεν έχεις το δικαίωμα να αποφασίσεις εσύ το τι θα πονούσε εμένα πιο πολύ. Μήπως είσαι εσύ αυτός που δε θα κατάφερνε τελικά να διαχειριστεί την αλήθεια, γι’ αυτό θα με απομάκρυνες αν αποφάσιζα να σου μιλήσω ανοιχτά; Μήπως είσαι εσύ αυτός που δε θα άντεχε να ξέρει πως όταν είμαι πλάι του δε λιώνω σα φίλη αλλά σαν όλα όσα θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος για έναν άλλον; Μα γιατί σ’ ενοχλεί το παραπάνω μου αν δεν το θέλεις; Άφησέ το απλώς να θεριεύει μόνο μέσα μου, όπως έκανε τόσον καιρό· και πάρε το λιγότερο που μπορώ να σου δώσω. Είμαι ίσως εγωίστρια που θέλω να υπάρχω στη ζωή σου όπως εσύ επιλέξεις και το ξέρω. Εμπεριέχει ένα είδος μαζοχιστικού ανιδιοτελούς εγωισμού το να ζητάς να είσαι έστω φίλος με κάποιον που ερωτεύτηκες, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται… Επιλέγω το μαζί σου, τι δεν καταλαβαίνεις; Ό,τι χροιά κι αν έχει, όποια σημασία κι αν θελήσεις να του δώσεις, εγώ επιλέγω το μαζί σου. Ξέρω ότι θα σου πούνε πως δε γίνεται. Άκου λοιπόν κάτι που μάλλον σου διαφεύγει: Θα το κάνω εγώ να γίνει! Γιατί μάτια μου, έτσι είναι όσα αισθάνομαι για ‘σένα. Γεννημένα έξω από καθετί που θ’ ακούσεις να σου λένε πως δε γίνεται…
Αν δεν το έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει, το τσιγάρο είναι καταστροφικό όσο και να το μειώσετε. Προκαλεί περισσότερα μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας απ' όσα μπορούμε να φανταστούμε μεταξύ των οποίων καρκίνο του πνεύμονα, καρδιαγγειακές παθήσεις και οστεοπόρωση. Όμως εκτός από τα χημικά, τις τοξίνες και τις καρκινογόνα στοιχεία, ο καπνός του τσιγάρου που πηγαίνει στο πρόσωπο μας φράζει τους πόρους και μπορεί να δημιουργήσει λεκέδες στην επιδερμίδα που την κάνουν να μοιάζει κουρασμένη και γερασμένη. Επίσης το τσιγάρο ξεραίνει το δέρμα μας στερώντας του κάθε ενυδατικό στοιχείο αποχρωματίζοντας το ακόμη περισσότερο.
Ηλιοθεραπεία χωρίς αντηλιακό
Με τόσες έρευνες και μελέτες που έχουν γίνει για τις βλαβερές συνέπειες των UV ακτίνων του ήλιου για το δέρμα μας, κανείς θα πίστευε ότι όλοι θα φορούσαμε αντηλιακό όταν είμαστε εκτεθειμένοι στον ήλιο. Δεν έχει σημασία αν το δέρμα μας δεν καίγεται και μόνο μαυρίζει. Ο ήλιος κάνει μακροπρόθεσμα ζημιά θέτοντας μας σε κίνδυνο για μελάνωμα αλλά και κάνοντας το να γερνά με πιο γρήγορους ρυθμούς.
Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
Το οινόπνευμα έχει και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αρνητικές επιδράσεις. Αν και σαν υπερβολική ορίζεται η κατανάλωση πάνω από πέντε ποτά σε ένα βράδυ, αυτό μπορεί να διαφέρει από σωματότυπο σε σωματότυπο. Πέρα από τις σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στην υγεία η υπερβολική δόση αλκοόλ επηρεάζει την εμφάνιση μας προσθέτοντας μας κιλά αφού τα οινοπνευματώδη έχουν πολλές θερμίδες.
Η χαλαρή στάση σώματος
Το να καμπουριάζουμε για μεγάλες περιόδους μπορεί να επιβαρρύνει πολύ την σπονδυλική μας στήλη όμως και σε επίπεδο εμφάνισης όσο λιγότερο καμπουριάζουμε τόσο οι μυς σας φαίνονται σφιχτοί και δυνατοί. Επίσης μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που καμπουριάζουν δίνουν μια άσχημη εικόνα για τον εαυτό τους και το σώμα τους ενώ ταυτόχρονα φαίνονται ιδιαίτερα ανασφαλείς.
Το να αγγίζουμε συνεχώς το πρόσωπό μας
Με το να μεταφέρουμε στο πρόσωπο την σκόνη και τα βακτήρια που έχουμε στα χέρια μας κατά την διάρκεια της μέρας γινόμαστε επιρρεπείς σε μολύνσεις που μας κάνουν να μην δείχνουμε φρέσκοι και υγιείς.
Είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τα κακομαθημένα παιδιά των φίλων σου, ακόμη και των αγνώστων στην παιδική χαρά ή στο εμπορικό κέντρο, αλλά όταν έρχεται η ώρα να δεις το δικό σου πρόβλημα, πιθανότατα να εθελοτυφλείς.
Όσο όμως και να μη θέλεις να παραδεχτείς ότι κάτι κάνεις λάθος, η άσχημη συμπεριφορά του παιδιού σου προκαλεί προβλήματα τόσο μέσα στο σπίτι όσο κι έξω από αυτό. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά κανείς δεν μπορεί να ανεχτεί για πολύ ένα κακομαθημένο παιδί, πόσο μάλλον αν δεν είναι δικό του! Αν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά, παρακάτω θα βρεις δέκα σημάδια που δείχνουν ότι μάλλον έχεις κακομάθει το παιδί σου.
1. Έχει συχνές εκρήξεις θυμού
Το κλασικό παράδειγμα του κακομαθημένου παιδιού είναι αυτό που έχει συχνές εκρήξεις θυμού τόσο στο σπίτι όσο κι έξω από αυτό.
2. Δεν ικανοποιείται ποτέ
Τα κακομαθημένα παιδιά συνήθως δεν μένουν ποτέ ευχαριστημένα με αυτό που έχουν και θέλουν πάντα κάτι που βλέπουν σε κάποιον άλλον.
3. Δεν είναι πρόθυμο να βοηθήσει
Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να καθαρίζει, αλλά μόλις περάσει η νηπιακή ηλικία, θα πρέπει να είναι πρόθυμο να καθαρίσει τα παιχνίδια του ή να μαζέψει τα παπούτσια του.
4. Προσπαθεί να ελέγξει τους ενήλικες
Τα κακομαθημένα παιδιά συνήθως δεν οριοθετούνται και περιμένουν από τους ενήλικες να ακούσουν στις φωνές και τις απαιτήσεις τους.
5. Σε ντροπιάζει συχνά σε δημόσιους χώρους
Ένα μεμονωμένο γεγονός είναι φυσιολογικό, αλλά όταν το παιδί στενοχωρεί σκόπιμα τους γονείς τους μπροστά σε τρίτους για να τραβήξει την προσοχή, τότε υπάρχει πρόβλημα.
6. Δεν θέλει να μοιράζεται
Τα μικρά παιδιά δεν αποδέχονται εύκολα την ιδέα του μοιράζομαι, αλλά μόλις περάσουν την ηλικία των 4 θα πρέπει να είναι πιο πρόθυμα να μοιραστούν πράγματα, όπως παιχνίδια, σνακ με άλλα παιδιά ή την οικογένειά τους.
7. Πρέπει να τα παρακαλάς
Ο γονέας ή αυτός που προσέχει το παιδί αποτελεί μια φιγούρα εξουσίας και το παιδί θα πρέπει να υπακούει στις εντολές του. Δεν θα πρέπει να παρακαλάς το παιδί σου για να ολοκληρώσει μία δουλειά.
8. Σε αγνοεί
Σε κανένα παιδί δεν αρέσει η λέξη «όχι» αλλά δεν θα πρέπει να σε αγνοεί όταν του μιλάς.
9. Δεν παίζει μόνο του
Όταν φτάσει στην ηλικία των 4 ένα παιδί πρέπει να είναι πρόθυμο κι ικανό να παίξει μόνο του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Αν χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιον για να παίξει μαζί του, τότε μάλλον αποζητάει την προσοχή των άλλων.
10. Πρέπει να το δωροδοκείς
Οι γονείς δεν θα πρέπει να δωροδοκούν τα μικρά παιδιά τους με χρήματα, παιχνίδια ή λιχουδιές, προκειμένου να κάνουν δουλειές ρουτίνας.
Μια τιμωρία γραμμένη στο ψυγείο «σειρά σου να πλύνεις πιάτα», μια φρουτοσαλάτα ροδάκινο-φράουλα, δυο παντόφλες γυρισμένες ανάποδα στα αριστερά του κρεβατιού. Τρεις γλάστρες ανθισμένες, μερικά παγωτά στην κατάψυξη, σεντόνια απλωμένα, πετσέτες με κραγιόν, δυο χείλη σαλιώνουν το μαξιλάρι και το μπράτσο σου κι εσύ χαμογελάς. Στη θετική εκδοχή της πιθανότητας ή φυσικής εξέλιξης. Γιατί στην αρνητική, η τιμωρία ίσως είναι κλείδωμα έξω απ'το διαμέρισμα, η φρουτοσαλάτα να 'χει σαπίσει και οι παντόφλες να εκσφενδονίζονται προς πάσα κατεύθυνση. Στο φάκελο συγκατοίκηση, το μυστικό κρύβεται στη λαχτάρα των πρωινών διασταυρωμένων αγουροξυπνημένων ματιών. Στο πρόσωπο που θα δεις και για δευτερόλεπτα θ'ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα, να καθαρίσεις το βλέμμα, για να βεβαιωθείς για την παρουσία του. Και αν αυτό για κάποιους είναι ουτοπικό, υπάρχει και το πιο ρεαλιστικό. Να γουστάρεις τόσο την ανήσυχη ησυχία σας, ώστε να μη σου κάνει κέφι να πάτε για ποτό, για σινεμά ή να απαντήσετε στα τηλέφωνα. Ώστε να βγαίνετε για ένα κρασί μία στο τόσο και δυο ώρες μετά, να γυρνάτε σπίτι, γιατί σας κούρασαν τα αδιάκριτα βλέμματα και τα ρούχα σας. Στο δυάρι, έχει κάθε μέρα φωνές, μουσική και γέλια. Οι γείτονες επιδεικνύουν ανοχή και αξιοπρέπεια. Η βρύση στάζει και σας νανουρίζει γύρω στις τρεις, συνήθως. Όλο λέει θα την φτιάξει και όλο την αφήνει. Παραδόξως, δεν γκρινιάζεις. Ακούω ήδη τις προσγειωμένες κουβέντες των γύρω σας. Τις ίδιες και απαράλλαχτες που έχω πει και εγώ, όταν ήθελα κάπου να ρίξω την ευθύνη της αποτυχίας. «Το πολύ μαζί σκοτώνει», αξιοπρεπές και all time classic άλλοθι. Και να σου οι αναλύσεις, οι αναδιατυπώσεις, οι αναθεωρήσεις. «Δεν ξανασυγκατοικώ εγώ, ο κόσμος να χαλάσει!», λες με στόμφο και κοιτάς δεξιά κι αριστερά, ν'απολαύσεις τους καρπούς του γοητευτικού κυνισμού σου. Πέντε χρόνια σου πήρε να στήσεις την περσόνα, πώς επιτρέπεις να 'ρχεται κάποιος και να στην κάνει στάχτη και μπούρμπερη σε ένα μήνα μέσα; Επιτρέπεις, γιατί το θες αυτό το ολοκαύτωμα περισσότερο απ'τον καθένα. Κι έτσι απλά, πετάς εσύ το οινόπνευμα να 'ρθουν να φουντώσουν οι πάσης φύσεως φλόγες. Με το μισό μισθό σου να φεύγει σε μεταφορικές και επιπλάδικα, μετακομίζεις. Με την αισιοδοξία της πρώτης φοράς, με την εμπειρία των επόμενων. Με τη λογική σε ημερήσια συνιστώμενη δόση, υπό τη μορφή υπενθύμισης των φορών που δεν έτυχε. Με τον ενθουσιασμό σε κατάχρηση, να επιμένει ότι τώρα θα πετύχει. Τα ρημάδια τα λάθη, πάντα κάπου μελλοντικά αποδεικνύονται σωτήρια. Όχι για την καραμέλα της μη επανάληψης, απλώς γιατί τα μυρίζεσαι νωρίτερα. Μια ιστορία της οποίας οι δρόμοι κατέληξαν κάθετοι, αντί παράλληλοι, προφανώς ολίσθαιναν εξ'αρχής. Το αν οι τιμονιέρηδες, εκτός από στραβοτιμονιές, έκαναν και τα στραβά μάτια, είναι άλλο θέμα το οποίο και έχουμε ήδη γράψει εδώ. Σήμερα συζητάμε τα της συγκατοίκησης. Και αυτά ευτυχώς, φαίνονται από νωρίς. Απο τότε που οι τρίχες στο νιπτήρα, είναι αφορμή για πείραγμα αντί για γκρίνια. Σ'εκεινη τη φαντασιακή περίοδο, αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά μπορείς να δεις μπροστά. Να προβλέψεις αν οι νύχτες στο σαλόνι θα 'χουν χάδια και πειράγματα ή εργασία και ανία. Αν οι δουλειές του σπιτιού, θα είναι η αγγαρεία του ενός ή η διασκέδαση και των δύο. Αν το πρωί θα σηκώνεστε απ'το κρεβάτι, χωρίς φιλί και καλημέρα. Και όλα αυτά, συνήθως, φαίνονται απ'τους πρώτους μήνες μιας σχέσης και κυρίως από το πόσο μιλάμε. Ποιοτικά και χρονικά. Πόσο μιλάνε τα στόματα, πόσο τα χέρια, πόσο τα μάτια, σε φλύαρες αναλογίες. Και πόσο δε βαριούνται να ξαναμιλάνε, πολλές φορές λέγοντας τις ίδιες ακριβώς λέξεις. Αυτή η μαγική επαναληπτικότητα των ερωτευμένων. Στιχομυθίες ολόκληρες. Ο έρωτας δε συνοδεύεται πάντα από επικοινωνία. Κι αυτός είναι που λήγει άδοξα, τις περισσότερες φορές. Γιατί ανάμεσα στα πιτσούνια και τα φαντασματάκια, χρειάζεται και μια τέχνη και μια πολιτική και μια άποψη να γεμίσει τις συζητήσεις. Χρειάζονται πρόθυμα αυτιά και όχι αυθάδικα στόματα. Θέλουν χάδια οι κουβέντες. Χάδια, ποικιλία και ιστορία. Κι αν δεν είναι τόσο φλύαρες, ας είναι ουσιαστικές. Κάπως έτσι το πολυ μαζί φουντώνει. Κι ας αφήνουν το πλύσιμο το πιάτων, για τιμωρία στο ψυγείο.
Γνωρίζω κάποιον που είναι άδικος με τους άλλους, τους πληγώνει, νιώθει θυμωμένος, γίνεται αιρετικός και ακραίος, απομονώνει και διώχνει από τη ζωή του εκείνους που τον αγαπούν περισσότερο. Κουβαλάει μέσα του ό,τι σπασμένο έχει συμβεί στο παρελθόν του και το βγάζει -συνειδητά και υποσυνείδητα- στις τωρινές του σχέσεις ευνουχίζοντας έτσι το παρόν του και τεμαχίζοντας το μέλλον του. Ο μεγαλύτερος του φόβος είναι μη μείνει μόνος του και γι' αυτό θα γεμίσει το χρόνο με κάθε λογής πατερίτσες και υποκατάστατα -συναισθηματικά και μη- και όταν η χαρά εμφανιστεί μπροστά του θα της κλείσει την πόρτα κατάμουτρα γιατι γι' εκείνον αυτή είναι μια έννοια παραπλανητική και εφήμερη. Γνωρίζω κάποιον που δεν μπορεί να αφεθεί στο παρόν του. Γνωρίζω κάποια η οποία είναι μια περιφερόμενη μικρή Μητέρα -Τερέζα. Δε θέτει όρια με τους άλλους, αφήνει να την ποδοπατούν και εκείνη το δέχεται εις το όνομα της «αγάπης», είναι δοτική πέραν του ζητούμενου, δεν διεκδικεί τα θέλω της, φοβάται πολύ τη μοναξιά και θα κάνει και αυτή οτιδήποτε για να μη μείνει μόνη της. Πίσω από την δοτική και ανιδιοτελή της φύση, κρύβεται ένα θυμωμένο κοριτσάκι που πάντα ένιωθε ότι κανείς δεν την αγαπάει, και πίσω από κάθε πράξη της κρύβεται η ενδόμυχη επιθυμία να γίνει αποδεκτή. Επεξηγεί και δικαιολογεί συμπεριφορές που την ζημιώνουν. Γνωρίζω κάποια που δεν μπορεί να αφεθεί στο παρόν της. Αυτός ο κάποιος και αυτή η κάποια δεν αγαπούν τους εαυτούς τους. Μπορεί να είσαι εσύ, μπορεί να είμαι εγώ. Και όμως υπάρχει μια βαθιά, έμφυτη σοφία στο καθένα από εμάς, αλλά έχουμε την τάση να την καλύπτουμε με το να απορρίπτουμε τους εαυτούς μας. Αυτή η απόρριψη έρχεται με τη μορφή δικαιολογιών, εγωισμού, φόβου, απληστίας, θυμού και ενοχών. Έτσι, χρησιμοποιούμε περιγραφικές λέξεις όπως μαλάκας, παρτάκιας, κωλόπαιδο, παθητική, κακιασμένη, χαλάκι μέσω των οποίων προσπαθούμε ή να καταρρίψουμε ή να επιβεβαιώσουμε τους αντιληπτούς μας αυτοπεριορισμούς. Η έννοια της αγάπης προς τον εαυτό μας και της αυτό-αποδοχής είναι μια παρεξηγημένη αντίληψη που έχει συνδεθεί με πολικότητες και ακραίες συμπεριφορές. Η υπερβολική αυτό-αποδοχή σημαίνει υπέρμετρο εγωισμό και παρτακισμό. Η έλλειψη της σημαίνει θυματοποίηση και το σύνδρομο του «χαλάκι» της πόρτας. Πιστεύω ότι και τα δύο άκρα μας κάνουν να αισθανόμαστε ακόμη περισσότερο κριτικοί, απομονωμένοι και αποξενωμένοι από τους εαυτούς μας και τη ζωή γύρω μας. Η απομάκρυνση από το κέντρο μας εντείνει τις αγωνίες μας, τις ανασφάλειες μας και αυτό είναι το βασικό σημάδι ότι ζούμε μακριά από την αλήθεια μας. Την αυθεντικότητα μας. Η έννοια της υγιούς αγάπης προς τον εαυτό μας και της αυτό-αποδοχής εμπεριέχει την έννοια της ενσυναίσθησης, της κατανόησης δηλαδή ότι όλοι είμαστε ένα και έχουμε ανάγκη αγάπης. Όλοι μας, παντού σε όποιο σημείο του πλανήτη. Ακόμη και εκτός του πλανητικού μας συστήματος είμαι σίγουρη. Το «μαζί» είναι η κινητήριος δύναμη μας και το κίνητρο μας, αλλά αυτό το μαζί οφείλουμε να το ξεκινήσουμε από το εγώ «μαζί» με εμένα πρώτα. Και πόσοι από εμάς άραγε νιώθουμε άνετα να αράξουμε και να κάνουμε παρέα μόνο εμάς χωρίς να έχουμε την επιτακτική ανάγκη από εξωτερικές επιβεβαιώσεις; Χωρίς να αναπολήσουμε το παρελθόν και να χτυπήσουμε τους εαυτούς μας για τα λάθη μας, τις παραλείψεις μας και χωρίς να καταδικάσουμε το παρόν και το μέλλον μας βασιζόμενοι στις τότε εμπειρίες μας; Χωρίς να χρησιμοποιούμε ανθρώπους και καταστάσεις για να νιώσουμε καλύτερα; Εγώ μαζί με εμένα σημαίνει ότι με βλέπω, με κατανοώ, με συγχωρώ, με εντάσσω στο υπόλοιπο ανθρώπινο είδος που κάνει λάθη, γίνεται ευάλωτο, τσαλακώνεται, πέφτει, σηκώνεται, μαθαίνει, αλλάζει, εξελίσσεται. Εγώ μαζί με εμένα σημαίνει ότι νιώθω κομμάτι όλων και καθετ΄ι που θα πληγώσει τον άλλο θα πληγώσει πρώτα εμένα. Εκεί λοιπόν στο μέσο των πολικοτήτων, εκεί ακριβώς βρίσκεται η ισορροπία μας και όταν βρεθούμε εκεί νιώθουμε πραγματικά ελεύθεροι. Και αυτό είναι το μοναδικό μέτρο αγάπης προς τον εαυτό μας. Η αίσθηση ελευθερίας που νιώθουμε εμείς οι ίδιοι όταν είμαστε μόνοι μας. Αυτή η ελευθερία δε δέχεται περιγραφικές λέξεις που χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογίες, δεν ανέχεται να καταπιεστεί και να καταπιέσει κανέναν για να νιώσει καλύτερα. Αυτή η ελευθερία ζει στο παρόν. Α-γαπήσου ρε!
Το μελό είναι νοοτροπία. Είναι αντίληψη, στάση ζωής, μίασμα που το κουβαλάς όπου πας, σε κάθε ξεπέτα, σε κάθε γνωριμία, σε κάθε σύντροφο. Δε λύνεται με δυο ξενύχτια, δεν παραγράφεται με δυο όρκους στο όνομα της δυναμικής και της αξιοπρέπειας, δεν αρκούν τρία σφηνάκια τεκίλα για να το ξεράσεις. Το φορτώνεις στις πλάτες σου και όταν θες να ξαποστάσεις για λίγο, το φορτώνεις στις πλάτες των άλλων. Άπαξ και η κλάψα ρέει στις φλέβες σου, δε σε σώζει ούτε ολική αιμοκάθαρση. Κι όλη αυτή την αυτολύπηση, τη μίρλα, τη θυματοποίηση, τη διαιωνίζεις εις τους αιώνας των αιώνων, προκαλώντας σε σένα μοναξιές κι αυτοεκπληρούμενες προφητείες και στους γύρω σου ανυπόφορη ανία. Πάνω απ’όλα όμως το μελό είναι ντεκαυλέ. Κυκλοφορούν φήμες ότι συναντάται κυρίως σε γυναίκες· και οι φήμες ευσταθούν. Ωστόσο όπως όλα τα προνόμια, έτσι κι αυτό, δεν αποτελεί αποκλειστικότητα. Και όπως οι περισσότερες εξαιρέσεις, όταν τύχει και πετύχεις άντρα που γουστάρει να κλαίγεται, είναι τρισχειρότερος κι απ’τη μεγαλύτερη drama queen. Το μελό σου θολώνει την αντίληψη για τη ζωή. Σα να εξετάζεις τα πάντα μέσα από ενα καλειδοσκοπικό πρίσμα, με τις σκουρότερες αποχρώσεις. Δε σε ενοχλεί το μαύρο, δεν το ‘χεις απλώς συνηθίσει, έχεις εθιστεί. Δε θες να βγεις απ’τη μιζέρια σου. Αν τύχει και τα πράγματα πάνε καλά, τα χάνεις, δεν μπορείς να το διαχειριστείς. Τρέμεις μη στραβώσουν ξανά. Ηδονίζεσαι μέσα στον πόνο. Ωθείς τις καταστάσεις στα άκρα, επίτηδες, μόνο και μόνο για να θρέψεις κι άλλο το μικρόβιο, να γιγαντωθεί, να σε φάει ολόκληρο. Στο όνομά του έχουν καταστραφεί σχέσεις, τέχνες, μυαλά ολόκληρα. Το βαφτίζεις ευαισθησία και ρομαντισμό. Έχεις μπερδέψει τα ιδανικά με τη γραφικότητα. Γράφεις για πατώματα, πρίγκιπες, τασάκια και ηλιοβασιλέματα και βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι όντως πρωτοτυπείς. Μερακλώνεις με Χαρούλη και Μάλαμα, εκλιπαρείς για προσοχή με τους λυγμούς σου, τηλεφωνείς σε κολλητούς ξημερώματα επειδή το έτερον ήμισυ δε σου ανταπάντησε «κι εγώ» στο σ’αγαπώ. Το μελό σε αποδυναμώνει. Μπαίνεις στις πάσης φύσεως μάχες, με προκαθορισμένη την ήττα σου· κι όντως τις περισσότερες φορές αποτυγχάνεις. Αν κατ’εξαίρεση, επιτύχεις, το ερμηνεύεις ως μια ανεξήγητη γουρλίδικη δύναμη ή αλλιώς κοινή «τύχη». Νιώθεις φευγάτα τυχερός μέσα στη γενικότερη ατυχία σου· γιατί, μην ξεχνιόμαστε, σαφώς και θεωρείς πως η ζωή γενικώς σε έχει αδικήσει. Δε φταις ποτέ και για τίποτα. Πιστεύεις σε Θεούς, δαίμονες, μάγισσες ή νεράιδες, απλώς για να κάνεις μια οποιαδήποτε μετάθεση ευθυνών. Θα μπορούσες να πιστεύεις ακόμη και στην μυστήρια κόκκινη μπανάνα, αρκεί να μην μπεις σε διαδικασία αυτοκριτικής. Παραδόξως όμως, αν τύχει και κάποιος σου επισημάνει λάθος χειρισμούς σου, είσαι ικανός να μπεις σε ένα εντυπωσιακό θέατρο παραλόγου, που θα περιλαμβάνει αυτομαστίγωμα, κλάματα κι υποσχέσεις αλλαγής. Τα ξεχνάς το επόμενο λεπτό που θα αλλάξει η κουβέντα. Το case σου, είναι lost case, όχι μόνο γιατί οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα βαριούνται να βρίσκονται γύρω σου, αλλά και γιατί εσύ ο ίδιος βαριέσαι τον εαυτό σου. Γι’αυτό και ψάχνεις το ενδιαφέρον, το διαφορετικό, μέσα από εναλλασόμενους κομπάρσους που έρχονται και παρέρχονται από τη ζωή, το σπίτι ή το κρεβάτι σου. Δεν έχεις τερματικούς σταθμούς, μόνο ανταποκρίσεως. Οι σχέσεις σου έχουν πανομοιότυπη εξέλιξη και φινάλε· κι αυτό δε συμβαίνει μόνο γιατί, όπως θα μας έλεγε κι ένας ψυχολόγος, επιλέγεις συντρόφους με κοινά γνωρίσματα. Συμβαίνει και γιατί εσύ χτίζεις τη συμπεριφορά τους, απέναντί σου. Αν όλοι σε ξεζούμισαν, σε απάτησαν ή σε πλήγωσαν εξαφανιζόμενοι εν μία νυχτί· κι αν όλο αυτό δεν ήταν μέρος ενός σατανικού σχεδίου εναντίον σου, όπως πιθανόν να έχεις υποθέσει, τότε σου έχω νέα. Φταις μόνο εσύ. Κακά τα ψέματα. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να κλάψουμε, να χτυπηθούμε και να στρέψουμε το μαχαίρι εναντίον μας κάποια στιγμή. Μαζοχιστική ανάγκη μεν, ρεαλιστική δε. Με θυμάμαι σε ολόκληρη την εφηβεία και για μια πενταετία μετά από αυτήν, όποτε ήθελα να κλάψω, να κοτσάρω κι έναν καθρέφτη απέναντι. Και σε κάθε λυγμό, να ρίχνω μια κλεφτή ματιά και ο επόμενος να δυναμώνει. Το έκοψα όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η αντίληψη που ξεκινούσα να αποκτώ για τον εαυτό μου, ήταν εκείνη που έτρεμα μη σχηματίσουν οι άλλοι για μένα. Κι εκεί όντως τρόμαξα. Όσο όμως κι αν αυτή είναι μια καθολική ανάγκη, ανά στιγμές κι ανά περιπτώσεις, απέχει πολύ από τη δεύτερη φύση που την έχουν κάνει ορισμένοι. Και όταν οι άνθρωποι, δεν αντέχουν άλλο κι απομακρύνονται από δίπλα σου, αυτό δεν τους καθιστά ούτε αδιάφορους, ούτε καθάρματα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σε νταντέυει από το πρωί ως το βράδυ, να ακούει τις ίδιες ιστορίες ξανά και ξανά, να σου δίνει τον ώμο του να ακουμπήσεις, αν εσύ δε δείχνεις προθυμία για μια ολική επανεκκίνηση. Το μελό δεν πουλάει πια, γιατί ο πληθωρισμός έχει ρίξει την αξία του. Γιατί τα άρλεκιν προσπέρασαν τη χρυσή εποχή τους, γιατί οι αναγνώστες είναι πιο σκεπτόμενοι, οι φίλοι πολυάσχολοι και οι εραστές, ευτυχώς, απαιτητικοί. Και γιατί οι κόπιες παντός τύπου, δε συγκινούν πλέον κανέναν.
Μην ερωτεύεστε εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Από την Πωλίνα Πανέρη.
Μην ερωτεύεστε τους εγωιστές Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι δεν είμαστε όντα αψεγάδιαστα. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα μικρά και μεγάλα ελαττώματά μας. Ως εδώ όλα κατανοητά και λογικά. Υπάρχουν όμως και κάποια ελαττώματα που δεν είναι μικρά, ούτε χαριτωμένα, που δεν είναι το αλάτι κι η νοστιμιά σε μία σχέση αλλά μάλλον η ταφόπλακα. Μια σχέση αφορά πάντα δύο άτομα, δύο διαφορετικούς ως και άκρα αντίθετους χαρακτήρες κι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι αυτή η προσωπική «συμφωνία», αυτό που ονομάζουμε «αμοιβαίοι συμβιβασμοί». Υπάρχουν όμως κι άτομα που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει καμία υποχώρηση κι η εμπειρία μου με κάνει πια να πιστεύω πως εκεί που μπαίνει ο εγωισμός, ο έρωτας φεύγει τρέχοντας. Οι εγωιστικές προσωπικότητες πέρα από εγωκεντρισμό συνήθως διακατέχονται από ναρκισσισμό κι αλαζονεία. Αγαπούν τον εαυτό τους τόσο που αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας αν μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον. Επιδιώκουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, το «πάνω χέρι». Συχνά τείνουν να γίνονται καταπιεστικοί κι εμμονικοί. Επικαλούνται το δύσκολο παρελθόν τους που τους σκλήρυνε ενώ στην ουσία απλώς λειτουργούν με μία ιεραρχία όπου στην κορυφή βασιλεύει η αφεντιά τους. Απαιτούν να ακολουθήσεις το δικό τους πρόγραμμα, ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες, καλύπτουν τα δικά τους κενά, αδιαφορούν για τα δικά σου «θέλω» κι ανάγκες και στην ουσία σε χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την επίτευξη της δικής τους ισορροπίας. Ο εγωισμός τους αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι ανώτερο με άμεση συνέπεια τη δική σου ηθική υποβάθμιση. Προτεραιότητα αδιαμφισβήτητη το δικό τους συμφέρον, γαλήνη κι ευημερία, αδιαφορώντας για τις δικές σου ψυχικές ανάγκες. Δε θα τρέξουν πίσω σου φυσικά, δε θα σηκώσουν το ακουστικό τους ούτε θα στείλουν πρώτοι αυτό το μήνυμα που τόσο περιμένεις, δε θα παραδεχτούν το λάθος τους ή μάλλον θα περιμένουν τη δική σου «συγγνώμη» ακόμη κι αν δε φταις. Δε θα σε σταματήσουν όταν πας να φύγεις, δε θα κλείσει την πόρτα για να μη βγεις, ούτε θα χτυπήσει το δικό σου κουδούνι. Η συμπεριφορά του αυτή θα του χαρίσει μια στιγμιαία υπεροχή, μια αίσθηση εξουσίας ή και ανωτερότητας, ο εγωιστής θα νιώσει μια περηφάνια για το υπερυψωμένο «εγώ» του που δε λύγισε. Δε θα αργήσει όμως να ακολουθήσει η μοναξιά και το κενό ως συνέπεια όσων έκανε ή δεν έκανε. Και το σκηνικό αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν, τα στόρι όμως να μένει ίδιο. Όσο για το αν θεραπεύεται ο εγωισμός, είναι σα να ρωτάμε αν οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν και κυρίως να το θελήσουν. Ίσως να μην είναι και το τέρας που παρουσιάζω, ίσως να κάνει και κάποια υποχώρηση. Είσαι όμως σίγουρος πως κι αυτή δεν την κάνει για να αντιστρέψει τους ρόλους και να ‘χει πάλι τον έλεγχο; Ένας εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να ερωτευτεί. Μπορεί να διεκδικήσει με σκοπό να κατακτήσει. Αυτό ναι, μπορεί να το κάνει με επιτυχία καθώς αποτελεί μια πρόκληση και μία νίκη για τον εαυτό του. Είναι αδύναμος όμως στην πραγματικότητα και δειλός. Αυτή του τη δειλία προσπαθεί να καλύψει όταν επιδιώκει τον έλεγχο και το «ατσαλάκωτο» σκληρό πρόσωπό του. Κι οι δειλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν τον έρωτα, αδυνατούν να ερωτευτούν, εξάλλου δεν τον αξίζουν. Ο έρωτας θέλει θυσίες κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θέλει να πέφτεις με τα μούτρα κι ας έχεις πιθανότητες να τα σπάσεις. Ο έρωτας δε γουστάρει τον έλεγχο. Κανείς δεν έχει το «πάνω χέρι» εδώ. Έχουν κι οι δύο χέρια ενωμένα, ακόμα κι όταν σφάζονται. Πρέπει να είσαι έτοιμος όχι να βρεις τον άλλον στη μέση της διαδρομής, αλλά να τη κάνεις ολόκληρη μόνος σου για να τον βρεις, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν είναι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη, δεν υπολογίζεται. Δεν μπορείς να βάλεις τα συναισθήματά σου σ’ ένα σακί, να τα μετρήσεις στη ζυγαριά μαζί με τα δικά του να δεις αν είναι ίσα. Και να μπορούσες όμως, δεν θα ήθελες να το κάνεις, δε θα σ’ ένοιαζε. Μην ερωτεύεστε λοιπόν εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Τη χαρά της μητρότητας μπορούν να στερήσουν τα ινομυώματα, στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας αν δεν εντοπιστούν έγκαιρα, καθώς εμποδίζουν την σύλληψη ενώ είναι υπεύθυνα για τις αυτόματες αποβολές!
Αυτό τονίζουν οι γυναικολόγοι και συνιστούν στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας ( 25 με 45 χρόνων) με πρόβλημα υπογονιμότητας σχολαστικό έλεγχο για την ύπαρξη η όχι ινομυωμάτων στην μήτρα.
Ο οργανισμός μας οργανώνεται κάθε δευτερόλεπτο, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει πιθανούς κινδύνους από λοιμώξεις και ασθένειες.
Σε ένα πρωτότυπο πείραμά τους, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο πέτυχαν να καταγράψουν την επίθεση που δέχεται ένα νηματώδες σκουλήκι C.elegans, από ηωσινόφιλα, μία κατηγορία λευκών αιμοσφαιρίων.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές εισήγαγαν στον νωτιαίο μυελό ενός ποντικού το νηματώδες σκουλήκι και παρακολούθησαν την αντίδραση του οργανισμού του.
Μόλις 60 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά, ώστε ένας «στρατός» ηωσινόφιλων να συγκεντρωθεί γύρω από το σκουλήκι, προκειμένου να ξεκινήσει η οργανωμένη επίθεση.
Μάλιστα, όπως θα παρατηρήσετε, κάποια στιγμή, τα ηωσινόφιλα συγχρονίζονται στην προσπάθειά τους να εξουδετερώσουν το σκουλήκι.
Πολλοί άνθρωποι συνδέουν αυθαίρετα την έλλειψη σιδήρου με την αναιμία, θεωρώντας ότι πρέπει να πάρουν συμπληρώματα σιδήρου για να αναπληρώσουν την απώλειά του στον οργανισμό.
Όταν ο οργανισμός παρουσιάζει έλλειψη σε σίδηρο, διαταράσσεται δηλαδή η λειτουργία της αιμοσφαιρίνης με αποτέλεσμα να περιορίζεται η μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς, πρόκειται για σιδηροπενική αναιμία.
Η Θεραπεία Σχημάτων προσφέρει ένα νέο σύστημα ψυχοθεραπείας που ταιριάζει ιδιαίτερα σε ασθενείς με βαθιά ριζωμένες, χρόνιες ψυχολογικές διαταραχές, οι οποίοι μέχρι τώρα θεωρούνται δύσκολα θεραπεύσιμοι.
Ποιους μπορεί να βοηθήσει;
Η Θεραπεία Σχημάτων έχει σχεδιαστεί να θεραπεύει τις διαταραχές προσωπικότητας και έχει αποδειχθεί χρήσιμη στη θεραπεία της χρόνιας κατάθλιψης και του άγχους,των διατροφικών διαταραχών (βουλιμία – ανορεξία), των δύσκολων προβλημάτων των ζευγαριών, των παρατεινόμενων δυσκολιών στη διατήρηση ικανοποιητικών προσωπικών σχέσεων, και, τέλος, για την πρόληψη υποτροπής στους χρήστες απαγορευμένων ουσιών.
Πώς λειτουργεί η θεραπεία σχημάτων;
Μπορεί να είναι σύντομη, ενδιάμεση ή μακρόχρονη, ανάλογα με τον θεραπευόμενο. Δίνει μεγάλη έμφαση στη διερεύνηση των παιδικών και εφηβικών πηγών των ψυχολογικών προβλημάτων, σε συναισθηματικές τεχνικές, στη σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου και στους δυσπροσαρμοστικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Η επισκληρίδιος είναι η αναισθητική μέθοδος που επιλέγουν οι περισσότερες γυναίκες για να φέρουν στον κόσμο το παιδί τους.
Όπως όλα τα πράγματα έτσι κι αυτό έχει τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του.
Στα υπέρ συγκαταλέγεται το γεγονός ότι ο τοκετός γίνεται ανώδυνος. Μέσω ενός καθετήρα στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης ο αναισθησιολόγος χορηγεί το αναισθητικό το οποίο έχει την ιδιότητα να μουδιάζει τα νεύρα που έχουν σχέση με τον πόνο από τη μήτρα στον εγκέφαλο. Γι” αυτό και στον τοκετό λείπει ο έντονος πόνος που πιθανότατα νιώθει η γυναίκα που γεννάει χωρίς αναισθησία.
Όσο για το ποια είναι τα κατά; Μπορεί να προκαλέσει υπόταση ενώ αρκετές γυναίκες που έχουν κάνει επισκληρίδιο δεν μπορούν να κινηθούν άνετα ώστε να βοηθήσουν το μωρό να πάρει την καλύτερη θέση στη γέννα. Επειδή η δράση της ξεκινάει μετά από 25 λεπτά αν ο τοκετός είναι σε προχωρημένο στάδιο δεν υπάρχει λόγος να γίνεται.
Βέβαια για ό, τι χρειαστείτε θα σας ενημερώσει ο μαιευτήρας σας αναλυτικότερα.
Η ενδομητρίωση απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας, ενοχοποιείται για προβλήματα υπογονιμότητας και συχνά δεν δίνει συμπτώματα. Πώς θα την αναγνωρίσουμε και θα την αντιμετωπίσουμε;
Τι είναι Η ενδομητρίωση παρουσιάζεται όταν το ενδομήτριο, δηλαδή ο ιστός που φυσιολογικά επενδύει το εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και αποκολλάται κάθε μήνα μαζί με το αίμα της εμμήνου ρύσης αναπτύσσεται έξω από αυτήν. Συνήθως προσκολλάται σε όργανα της πυελικής περιοχής, όπως στις σάλπιγγες, στις ωοθήκες ή πίσω από τη μήτρα, ενώ κάποιες φορές επεκτείνεται στο έντερο και την ουροδόχο κύστη. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και σε μέρη του σώματος που είναι μακριά από τα γεννητικά όργανα (πνεύμονες, εγκέφαλος, ακουστικός πόρος, βλεννογόνος της μύτης).
Στα σημεία όπου εγκλωβίζεται το ενδομήτριο δημιουργούνται κύστεις (ενδομητριωσικές εστίες) με αίμα και μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως κάποια εκατοστά, που επίσης αιμορραγούν κατά την έμμηνο ρύση αλλά δεν έχουν τον τρόπο να φύγουν από το σώμα. Έτσι, προκαλούν φλεγμονή και δημιουργούν ουλώδη ιστό (συμφύσεις), που συνδέει τα ζωτικά όργανα μεταξύ τους. Με λίγα λόγια, τα όργανα κολλάνε μεταξύ τους και ακινητοποιούνται, με αποτέλεσμα οι φυσιολογικές κινήσεις τους (π.χ. οι κινήσεις των σαλπίγγων και των ωοθηκών κατά την ωορρηξία, οι κινήσεις του εντέρου, οι κινήσεις κατά τη σεξουαλική επαφή) να προκαλούν έντονο πόνο.
Πώς εκδηλώνεται Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι οι έντονοι πόνοι και κράμπες στην κοιλιά λίγο πριν από την περίοδο και κατά τη διάρκειά της (δυσμηνόρροια). Άλλες ενδείξεις μπορεί να είναι ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά και πίσω στη λεκάνη εκτός της εμμήνου ρύσης, ακόμη και σε καθημερινή βάση, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία), η μεγάλη απώλεια αίματος κατά την περίοδο, που συνήθως διαρκεί για 7 ή περισσότερες ημέρες, ο μικρός κύκλος (25 ημέρες ή λιγότερο), οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός), η επώδυνη και συχνή ούρηση, ακόμη και το αίσθημα κόπωσης. Πάντως, η έκταση της πάθησης δεν σχετίζεται με την ένταση του πόνου. Συμβαίνει, δηλαδή, γυναίκες με έντονο πόνο να έχουν μικρές εστίες ενδομητρίωσης ή γυναίκες χωρίς απολύτως κανένα σύμπτωμα να έχουν βαριά ενδομητρίωση.
Ποιες γυναίκες ταλαιπωρείΥπολογίζεται ότι το 10-15% των γυναικών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία ταλαιπωρούνται από ενδομητρίωση, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι εκδηλώνεται συχνότερα στις ηλικίες μεταξύ 25-40 ετών, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας. Η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνισή της. Μάλιστα, έχει διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό έχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο να την εμφανίσουν και οι ίδιες. Επίσης, περισσότερες πιθανότητες να την εκδηλώσουν έχουν και οι γυναίκες με ανατομικές ανωμαλίες στα γεννητικά όργανα.
Ποιους κινδύνους κρύβει Από τα σοβαρότερα προβλήματα της ενδομητρίωσης είναι η υπογονιμότητα. Εκτιμάται ότι το 40% των γυναικών που έχουν διαγνωστεί με ενδομητρίωση έχουν προβλήματα υπογονιμότητας, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι μία στις τρεις γυναίκες με πρόβλημα υπογονιμότητας πάσχει από ενδομητρίωση. Συνήθως, μετά τη θεραπεία η γονιμότητα αποκαθίσταται και η εγκυμοσύνη επιτυγχάνεται. Γενικά, πάντως, συστήνεται η ενδομητρίωση να αντιμετωπίζεται αμέσως, γιατί με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται.
Η ώρα της διάγνωσηςΟ γιατρός, αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό, προχωρά σε γυναικολογική εξέταση, ώστε να αποκλείσει άλλες αιτίες με παρόμοια συμπτώματα (π.χ. απλές κύστεις). Το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία δίνουν αξιόπιστες πληροφορίες, ωστόσο η μόνη σίγουρη μέθοδος διάγνωσης είναι το χειρουργείο (λαπαροσκόπηση και ιστολογική εξέταση). Αντίθετα, ο δείκτης CA 125, που ελέγχεται με αιματολογική εξέταση, δεν είναι αξιόπιστος, αφού δεν αυξάνεται πάντα. Όταν γίνει η διάγνωση, ο γιατρός είναι σε θέση να γνωρίζει και την έκταση της νόσου. Υπάρχουν τα στάδια 1, 2, 3 και 4, που αντίστοιχα αναφέρονται σε ελάχιστη, ελαφριά, μέτρια και βαριά ενδομητρίωση.
Οι διαθέσιμες θεραπείες Φάρμακα: Ο γυναικολόγος χορηγεί αναλγητικά για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και παράλληλα συστήνει την κατάλληλη θεραπεία λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο του προβλήματος. Στις περιπτώσεις που η νόσος βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, συνιστάται η λήψη αντισυλληπτικών ή προγεστερόνης προκειμένου να κατασταλεί η λειτουργία των ωοθηκών, η οποία ευνοεί την επέκταση της ενδομητρίωσης. Τα αντισυλληπτικά έχουν ελάχιστες παρενέργειες, ενώ η λήψη προγεστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση βάρους ή να προκαλέσει μετεωρισμό και ακανόνιστη περίοδο. Αν, όμως, η διάγνωση δείξει ενδομητρίωση σε προχωρημένο στάδιο, συστήνονται ειδικά φάρμακα (τριπτορελίνη, γοσερελίνη, λευπρολίδη), με τα οποία σταματά τελείως η ωορρηξία και η εμμηνορρυσία (συνήθως για 3 έως 8 μήνες ανάλογα με την περίπτωση). Τα φάρμακα αυτά δεν χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και παρουσιάζουν αρκετές παρενέργειες, όπως εξάψεις, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου, μελαγχολική διάθεση, ξηρότητα κόλπου, μειωμένη λίμπιντο και οστεοπόρωση. Χειρουργείο: Στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις ή όταν παρατηρούνται υποτροπές γίνεται λαπαροσκόπηση με στόχο να απομακρυνθούν οι ορατές εστίες ενδομητρίωσης. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τον καυτηριασμό με λέιζερ είτε με την αφαίρεσή τους. Έχει παρατηρηθεί, πάντως, ότι οι εστίες δεν αλλάζουν θέση. Δηλαδή, αν στο πρώτο χειρουργείο βρέθηκε ενδομητρίωση στο έντερο, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθεί ξανά στο ίδιο σημείο. Συνδυασμός: Όταν κρίνεται σκόπιμο, γίνεται συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και χειρουργείου. Σε κάθε περίπτωση, το είδος της θεραπείας εξαρτάται τόσο από το στάδιο της νόσου και την ένταση των συμπτωμάτων όσο και από άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία της γυναίκας και η επιθυμία της για εγκυμοσύνη. ˜ Μύθος: Η εγκυμοσύνη θεραπεύει την ενδομητρίωσηΜετά τη θεραπεία της ενδομητρίωσης συχνά συστήνεται η λύση της εγκυμοσύνης. Το διάστημα αυτό, κατά το οποίο σταματά η ωορρηξία και η περίοδος και συμβαίνουν ορμονικές αλλαγές, οι ενδομητριωσικές εστίες συρρικνώνονται και γίνονται λιγότερο επώδυνες, ωστόσο δεν φεύγουν. Μετά τον τοκετό και τον θηλασμό τα συμπτώματα επιστρέφουν και πολλές φορές είναι εντονότερα σε σχέση με πριν.
TipΑν οι προσπάθειές σας να μείνετε έγκυος δεν επιτυγχάνονται, υπάρχει το ενδεχόμενο να ευθύνεται η ενδομητρίωση, που ενοχοποιείται για προβλήματα υπογονιμότητας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ τον κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ι. ΠΡΙΟΝΙΣΤΗ, μαιευτήρα-χειρουργό γυναικολόγο.
Τι πρέπει να κάνουμε για να αυξήσουμε την ενέργειά μας, να δυναμώσουμε το σώμα μας και να χάσουμε βάρος γρηγορότερα;
Μόλις βγάλουμε τα αθλητικά μας παπούτσια και πέσουμε εξαντλημένοι στον καναπέ είναι η στιγμή που το σώμα μας αρχίζει να επιδιορθώνει τη «ζημιά» που υπέστησαν οι μύες μας με την άσκηση. Στην πραγματικότητα, αυτή η «διαδικασία ανάκτησης» και όχι η ίδια η άσκηση είναι αυτή που μας δυναμώνει και συντελεί στην απώλεια βάρους. Για να μεγιστοποιήσουμε την αποτελεσματικότητα της γυμναστικής και να πετύχουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τους στόχους μας (ενδυνάμωση, απώλεια βάρους κ.λπ.), οι έρευνες δείχνουν πως ό,τι κάνουμε κατά το χρονικό διάστημα που ξεκουραζόμαστε είναι σχεδόν εξίσου σημαντικό με την ίδια την προπόνηση. Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να κάνουμε την άσκησή μας πιο αποτελεσματική στον μισό χρόνο, καταβάλλοντας την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Μετρήστε... προβατάκια Τα οφέλη Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη του καλού ύπνου. Πόσοι, όμως, από εμάς έχουμε καταφέρει να κάνουμε συνήθεια τις 7-8 ώρες ύπνου καθημερινά; Ας το εμπεδώσουμε, λοιπόν: Ο πολύωρος νυχτερινός ύπνος συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση του βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα. Αντίθετα, η μικρή διάρκεια ύπνου (λιγότερο από 6 ώρες) επηρεάζει τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, γεγονός που αυξάνει τα επίπεδα του σακχάρου και της ινσουλίνης στο αίμα, οδηγώντας έτσι σε αποθήκευση λίπους στο σώμα. Παράλληλα, μειώνει τα επίπεδα της ορμόνης λεπτίνης, αυξάνοντας έτσι την όρεξη για γλυκά, και περιορίζει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης, η οποία ρυθμίζει το ποσοστό του λίπους και της μυϊκής μάζας στο σώμα.
Tip Αν συνηθίζουμε να μας παίρνει ο ύπνος με ανοιχτή την τηλεόραση, καιρός να αλλάξουμε τακτική. Όσο κοιμόμαστε, το μυαλό μας ξεκουράζεται, χωρίς όμως να σταματάει να λειτουργεί. Είναι μάλιστα σε θέση να «πιάνει» οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, ακόμα και μικρής έντασης. Ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να αγνοεί τα ενοχλητικά αυτά ερεθίσματα, ώστε να μην χρειαστεί να ξυπνήσουμε, ωστόσο αυτά επεμβαίνουν στον κύκλο του ύπνου και έτσι ξυπνάμε κουρασμένοι και εκνευρισμένοι χωρίς να ξέρουμε τον λόγο.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ποντάρετε στο νερό Τα οφέλη Ακόμα και μια ελαφριά αφυδάτωση μπορεί να μειώσει τον μεταβολισμό μας. Έτσι, παρόλο που δαπανάμε ατελείωτες ώρες στο γυμναστήριο, μπορεί να μην έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν πίνουμε παράλληλα και αρκετό νερό. Οι ανάγκες κάθε ανθρώπου σε νερό είναι εξατομικευμένες και εξαρτώνται από παράγοντες όπως τα χαρακτηριστικά του (π.χ. ύψος, βάρος), το επίπεδο της σωματικής του δραστηριότητας, οι κλιματολογικές συνθήκες στις οποίες ζει και η κατάσταση της υγείας του. Σε γενικές γραμμές, πάντως, πρέπει να πίνουμε τόσο νερό όσο απαιτείται προκειμένου να αποβάλλουμε τουλάχιστον μισό λίτρο ούρα, ώστε να μπορούν να απομακρύνονται οι άχρηστες ουσίες από τον οργανισμό μας. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 8-10 ποτήρια νερό την ημέρα.
Tip Καλό είναι να πίνουμε νερό (σιγά-σιγά) κατά την άσκηση και φυσικά μετά το τέλος της. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το 20% των υγρών που χρειάζεται καθημερινά ο οργανισμός μας το προσλαμβάνει από τροφές, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, αλλά και από τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, όπως το γιαούρτι.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Βάλτε (πάλι) τα αθλητικά σας Τα οφέλη Πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη επιβράβευση για τον εαυτό μας μετά από μια απαιτητική προπόνηση είναι η ξεκούραση. Πράγματι, καλό είναι να αφήνουμε τους μυς να ξεκουράζονται για μια μέρα πριν τους βάλουμε να δουλέψουν και πάλι εντατικά. Στο μεσοδιάστημα, όμως, μπορούμε να βοηθήσουμε το σώμα μας, συμβάλλοντας στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος. Πώς; Παραμένοντας δραστήριοι. Μπορούμε, δηλαδή, να επιλέξουμε ένα μάθημα γιόγκα ή να βγούμε για μια βόλτα στη φύση με τους φίλους μας, αφού σύμφωνα με τους ειδικούς οι ενεργητικοί άνθρωποι κινδυνεύουν λιγότερο από φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση.
Tip Αν η δουλειά μας είναι καθιστική, καλό είναι να σηκωνόμαστε ανά τακτά διαστήματα και να κάνουμε σύντομες βόλτες μέσα στο γραφείο ή ακόμα καλύτερα γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο.
Top tip: Φορέστε στον καρπό σας το Garmin Vívofit, ένα fitnessband, το οποίο θα σας υπενθυμίζει ότι καθίσατε για παρατεταμένο διάστημα και ότι είναι ώρα για άσκηση! Μια κόκκινη μπάρα εμφανίζεται στην οθόνη μετά από μία ώρα ακινησίας και συνεχίζει να μεγαλώνει για κάθε τέταρτο όσο δεν κινείστε. Σηκωθείτε και περπατήστε μερικά λεπτά για να την εξαφανίσετε. Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας, τα βήματα που κάνετε μέσα στην ημέρα, αλλά και τις συνολικές θερμίδες που καίει ο μεταβολισμός σας (μέσος όρος με βάση την ηλικία του προφίλ σας) κατά τη διάρκεια του 24ώρου. Ουσιαστικά, πριν χρησιμοποιήσετε το Vívofit, το συνδέετε με τον Η/Υ και φτιάχνετε το προσωπικό σας προφίλ, σύμφωνα με το οποίο ορίζονται καθημερινοί στόχοι εντός των δυνατοτήτων σας. Εφόσον μια μέρα ξεπεράσετε το όριο που σας έχει θέσει, ο στόχος της επόμενης μέρας αναπροσαρμόζεται αυτόματα! Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας 24 ώρες το 24ωρο και δεν πρόκειται να σας… προδώσει, αφού μπορεί να μείνει ανοιχτό για περισσότερο από ένα χρόνο χωρίς να απαιτείται αλλαγή μπαταρίας.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Φτιάξτε το ιδανικό πιάτο Τα οφέλη Η άσκηση, ειδικά όταν είναι έντονη, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Για να αποκτήσουμε, όμως, το σώμα που ονειρευόμαστε, δεν αρκεί μόνο ο ιδρώτας. Τις επιδόσεις μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και η διατροφή μας. Ένα φρούτο μία ώρα πριν από την άσκηση και ένας φρεσκοστυμμένος χυμός μετά, ώστε να αναπληρώσουμε τα υγρά και τα ιχνοστοιχεία που χάσαμε, είναι μια πολύ καλή επιλογή για σνακ. Εναλλακτικά, μπορούμε να απολαύσουμε ένα γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και μέλι, ένα σάντουιτς με γαλοπούλα και σαλάτα ή μια σαλάτα με κοτόπουλο. Γενικά, την περίοδο που γυμναζόμαστε χρειαζόμαστε αυξημένη ενέργεια, γι’ αυτό και πρέπει να τρώμε σωστά. Από το πιάτο μας, λοιπόν, δεν πρέπει να λείπουν τα δημητριακά, τα οποία είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού. Το κρέας και το ψάρι είναι επίσης σημαντικές τροφές για όσους αθλούνται λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες, που αποτελούν βασικό συστατικό των μυών. Όταν οι υδατάνθρακες συνδυάζονται με πρωτεΐνη, επιταχύνεται η διαδικασία αποκατάστασης του οργανισμού. Φυσικά, κάθε γεύμα καλό είναι να περιέχει και ποικιλία λαχανικών, τα οποία δίνουν άμεσα ενέργεια, μας τροφοδοτούν με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και παρέχουν προστασία από τις ελεύθερες ρίζες λόγω των ινών που περιέχουν.
Tip Για την καλύτερη και γρηγορότερη αποκατάσταση του μυϊκού γλυκογόνου, το σνακ ή το γεύμα είναι προτιμότερο να καταναλώνεται αμέσως μετά τη σωματική δραστηριότητα.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ανακαλύψτε το µασάζ Τα οφέλη Το μασάζ δεν έχει να κάνει μόνο με την απόλαυση. Έρευνες δείχνουν ότι μετά από απαιτητική άσκηση ένα χαλαρωτικό μασάζ προφυλάσσει από τα μυϊκά τραύματα, ενώ κρατάει τους μυς σε καλή κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα στην επόμενη προπόνηση. Ουσιαστικά, το μασάζ μειώνει τις φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση, περιορίζει τον πόνο, ανακουφίζει από τη δυσκαμψία και βελτιώνει τις αθλητικές κακώσεις.
Tip Οι ειδικοί συμβουλεύουν να αφήνουμε τους μυς να χαλαρώνουν για κάποιες ώρες μετά τη γυμναστική και στη συνέχεια να απολαμβάνουμε ένα χαλαρωτικό μασάζ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗ, γυμναστή-τραυματιολόγο, PDip.
Σε ένα ερωτικό ραντεβού, σε μια επαγγελματική συνάντηση, τι χρώμα ρούχα να φορέσετε; Στην κρεβατοκάμαρα, στην κουζίνα, στο γραφείο, ποια χρώματα να προτιμήσετε; Tι αποκαλύπτουν και πώς συνδέονται με τον ψυχισμό μας τα χρώματα;
Tο χρώμα γεννιέται μαζί με εμάς, υπάρχει στη ζωή μας από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Tα πράσινα ρούχα του μαιευτήρα, οι γαλάζιοι τοίχοι των δωματίων του μαιευτηρίου, τα κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί λουλούδια που προσφέρουν στη μητέρα, τα ροζ ρουχαλάκια για τα κορίτσια, τα μπλε για τα αγόρια... Έτσι, σιγά-σιγά γνωρίζουμε και «γευόμαστε» όλα τα χρώματα που έφτιαξε η φύση και βέβαια όλα αυτά με τα οποία ο άνθρωπος επέλεξε να χρωματίσει -για λόγους αισθητικούς ή κοινωνικούς- τη ζωή και την καθημερινότητά του. Γιατί όμως; Γιατί επιλέγουμε κάποια χρώματα και αποκλείουμε κάποια άλλα; Έχουν όλα τα χρώματα συμβολισμούς προφανείς ή λιγότερο αναγνωρίσιμους; Mπορούν πράγματι να μας επηρεάσουν ή σημαίνουν κάτι;
H σχέση μας με τα χρώματα υπαγορεύεται καταρχήν από τη φύση, που μας προσφέρει για παράδειγμα το κίτρινο του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας, προτρέποντάς μας να δραστηριοποιηθούμε, ή αντίθετα το βαθύ μπλε της νύχτας όταν ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε. Eπίσης, επηρεάζεται από τις αισθητικές και τις κοινωνικές μας προσλαμβάνουσες: το μαύρο είναι το χρώμα του πένθους, το κόκκινο είναι σέξι, το ροζ παιδικό, το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας... Σύμφωνα όμως με κάποιες θεωρίες, η κατανόηση των χρωμάτων φτάνει σε πιο βαθιά επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης, πέρα από τα όσα έχουμε δει στη φύση, έχουμε συνηθίσει από τις κοινωνικές τους χρήσεις ή μας υπαγορεύει η ψυχολογία μας. Η αναγνώριση των χρωμάτων συνδέεται άμεσα με βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου.
είναι το τυπικά γήινο χρώμα, που σχετίζεται με την πνευματικότητα. Όταν το παρομοιάζουμε με το θυμικό του ανθρώπου, θα μπορούσε να είναι μια έγχρωμη παράσταση της παράνοιας, όχι όμως της μελαγχολίας ή της υποχονδρίας, αλλά μιας μανιακής προσβολής, της τυφλής τρέλας, της φρενίτιδας. είναι το τυπικά ουράνιο χρώμα, αυτό που αναπτύσσει σε βάθος το στοιχείο της ηρεμίας. φέρνει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο κίτρινο και το μπλε. Aυτή η ισορροπία επιδρά στο μάτι και τελικά, μέσω του ματιού, στην ψυχή. Tο απόλυτο πράσινο είναι το πιο κατευναστικό χρώμα που υπάρχει, δεν κινείται σε καμία κατεύθυνση και δεν έχει καμία παρήχηση χαράς, θλίψης, πάθους... Eίναι το βασικό χρώμα του καλοκαιριού, όταν η φύση έχει ξεπεράσει τη θυελλώδη και ορμητική περίοδο της περασμένης χρονιάς και έχει βυθιστεί στην ηρεμία. Παρ’ όλα αυτά, το πράσινο μπορεί εύκολα να γίνει πληκτικό. θεωρείται συχνά «μη χρώμα» (κυρίως εξαιτίας των ιμπρεσιονιστών, που δεν διακρίνουν κανένα άσπρο στη φύση). Hχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, σαν παύση στη μουσική, γι’ αυτό και επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μια μεγάλη σιωπή, μια σιωπή όμως που δεν είναι νεκρή, αλλά γεμάτη δυνατότητες. συμβολίζει κάτι που έχει εκλείψει, μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο. Eίναι το χρώμα που στερείται κάθε ήχο και γι’ αυτό επάνω του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα, ακόμα και τα αδύναμα. προκύπτει από την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου. Όσο πιο σκούρο είναι το γκρι, τόσο πιο πολύ κυριαρχεί το απαρηγόρητο και το αποπνικτικό. Όταν ξανοίγει, όμως, δίνει ένα σημείο κρυφής ελπίδας. επενεργεί εσωτερικά ως ένα πολύ ζωντανό, ζωηρό και ανήσυχο χρώμα, που όμως δεν περιέχει τον επιπόλαιο χαρακτήρα του κίτρινου. Mαρτυρεί μια έντονη νότα σχεδόν ενσυνείδητης τεράστιας δύναμης, μιας ανδρικής ωριμότητας. μοιάζει με έναν άνθρωπο σίγουρο για τις δυνάμεις του και προκαλεί γι’ αυτόν το λόγο μια ιδιαίτερα υγιή αίσθηση. είναι ένα κόκκινο που έχει αποσυρθεί και ψυχραθεί, γι’ αυτό και έχει κάτι θλιμμένο. Στην Kίνα είναι το χρώμα του πένθους.
Έχει συμβεί σε όλους μας να συγκαλούμε οικογενειακό συμβούλιο για να καταλήξουμε στο χρώμα που θα επιλέξουμε για τις κουρτίνες, τους πίνακες, τα φωτιστικά, τα ριχτάρια του καναπέ ή τους τοίχους του σπιτιού μας... Συνειδητά ή υποσυνείδητα, τα χρώματα μας επηρεάζουν ψυχολογικά, και έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή τους ανάλογα με το χώρο για τον οποίο προορίζονται. Έτσι: μπορούμε να επιλέξουμε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώμα που προάγει την πνευματική εργασία. Φυσικά, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε βάφοντας ολόκληρο το δωμάτιο κίτρινο, κυρίως αν πρόκειται για έντονες αποχρώσεις του. Aντίθετα, καλύτερα είναι να το αποφύγουμε σε υπνοδωμάτια, καθώς τα παιδιά φαίνεται να είναι πιο ανήσυχα και οι ενήλικοι πιο επιθετικοί σε κίτρινα δωμάτια. πριν επιλέξουμε το χρώμα, θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θέλουμε να τη χρησιμοποιούμε. Aν έχουμε μικρά παιδιά που μας δυσκολεύουν στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι ίσως ένα καλό χρώμα, καθώς φαίνεται να ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, θέλουμε να προσέχουμε τη διατροφή μας, μπορούμε να τη βάψουμε γαλάζια, ένα χρώμα που θεωρείται ότι απωθεί τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για μία κουζίνα στην οποία έχουμε σκοπό να περνάμε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόμαστε με την οικογένειά μας και να χαλαρώνουμε. ταιριάζουν χρώματα πολύ ανοιχτά, στους τόνους του γαλάζιου, του μοβ ή του πράσινου. Tα θερμά χρώματα θα μας κουράσουν και δεν θα μας αφήνουν να χαλαρώσουμε, ενώ τα ψυχρά θα μας κάνουν να νιώθουμε το δωμάτιο κρύο και αφιλόξενο. στη χώρα μας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, είναι σκόπιμο να βάφονται με χρώματα, ώστε να μη μας τυφλώνει το φως. Tο κόκκινο, το λουλακί, το κυπαρισσί και η ώχρα είναι από τα χρώματα που ταιριάζουν και είναι συνηθισμένα στο ελληνικό τοπίο. Aπό την άλλη πλευρά, τα κτίρια μπορούν να πάρουν χρώμα, με μια εφήμερη διάσταση, αν χρησιμοποιήσουμε χρωματιστούς προβολείς και λάμπες.
Σε όλους μας έχει συμβεί να μας ρωτήσουν με ανησυχία οι συνάδελφοί μας τι συνέβη, αν μία μέρα μάς δουν μαυροφορεμένους, ή να παρατηρήσουμε ότι τραβάμε τα βλέμματα των περαστικών όταν φοράμε κόκκινα ή πορτοκαλί ρούχα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα χρώματα έχουν την ικανότητα να προκαλούν συνειρμούς, είτε χάρη σε εγγραφές που υπάρχουν μέσα μας είτε εκφράζοντας τα συναισθήματα, τη διάθεση, την αισθητική μας, αλλά και κοινωνικούς συμβολισμούς. Έτσι, είναι σκόπιμο να επιλέγουμε: κυρίως σε λεπτομέρειες για καθημερινές εμφανίσεις ή σε μεγαλύτερη έκταση για τις επίσημες εξόδους. Πρόκειται, βέβαια, για ένα χρώμα που μας κάνει να νιώθουμε σέξι, δυναμικοί και επιτυχημένοι, που ταιριάζει παντού, αλλά πρέπει να το προσέχουμε, γιατί η σημασία του αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον. όταν ο σκοπός μας είναι να φανούμε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξουμε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ όταν πηγαίνουμε σε συνέντευξη για μια καινούργια δουλειά ή σε ένα χώρο που δεν μας γνωρίζουν και θέλουμε να πείσουμε για τον ανοιχτό χαρακτήρα μας. σε περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξουμε την πνευματικότητα και τη σπιρτάδα του μυαλού μας. Θα πρέπει όμως να αποφεύγουμε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύουμε εκτός από έξυπνοι να φανούμε... ξινοί. είναι το χρώμα που ταιριάζει σε μια χαλαρή ημέρα διακοπών, είναι σύμβολο γονιμότητας αλλά και ευημερίας. θα δώσει την εντύπωση ότι είμαστε πιστοί και άξιοι εμπιστοσύνης, αλλά θα πρέπει να προσέξουμε γιατί στην υπερβολή του μπορεί να μας κάνει να φανούμε εκτός από ήρεμοι... και ψυχροί. επειδή δεν βρίσκεται εύκολα στη φύση, προσδίδει μυστήριο, οπότε είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού για παράδειγμα. Στην υπερβολή του, όμως, μπορεί να μας προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού. είναι ένα ουδέτερο χρώμα. Όταν το επιλέγουμε, φαινόμαστε σταθεροί και συνεργάσιμοι. εκφράζει την αγνότητα, την προστασία και την καθαρότητα. Aν όμως δεν ταιριάζει στο στυλ μας, μπορεί να φαινόμαστε ακόμα και... κρύοι. εκφράζει, εκτός από το πένθος, τη σοβαρότητα και την επισημότητα. Eίναι η χρωματική λύση σε κάθε «δύσκολη» περίσταση. Μπορεί, όμως, αν υπερβάλουμε, να φανούμε βαρετοί.
Πρόκειται για μια εναλλακτική θεραπεία που έχει τις ρίζες της στο απώτερο παρελθόν του ανθρώπου. Oι πρόγονοί μας πίστευαν ότι τα χρώματα μπορούν να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά σε σωματικά προβλήματα, αλλά και στην ψυχική μας διάθεση. Oι σύγχρονοι χρωματοθεραπευτές θεωρούν ότι, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρωματιστά φώτα, μπορύν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε, τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τα σωματικά και ψυχικά μας προβλήματα. Συγκεκριμένα: Xαλαρώνει και ηρεμεί. Δίνει αισιοδοξία, ελπίδα, δύναμη και αντοχή. Διεγείρει πνευματικά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα. Δίνει χαρά και ευθυμία, λειτουργώντας ως «αντικαταθλιπτικό». Προσφέρει χαλάρωση και γείωση. Διεγείρει πνευματικά αλλά και σωματικά. Bοηθά αρκετά στην έκφραση και στην εξισορρόπηση των συναισθημάτων. είναι ακραία χρώματα. Tο μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια, ενώ το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση. Στο παρελθόν οι χρωματοθεραπευτές τοποθετούσαν πάνω στον θεραπευόμενο φύλλα, λουλούδια ή υφάσματα με το χρώμα που ήθελαν. Στις μέρες μας, είτε χρησιμοποιούν χρωματιστά μεταξωτά υφάσματα είτε ρίχνουν το φως με λάμπες ή προβολείς, καλυμμένους με χρωματιστά φίλτρα. Έτσι, εκπέμπεται το επιθυμητό χρώμα στον άνθρωπο ή στην περιοχή που πάσχει. Nα χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα που ενδείκνυνται για το πρόβλημά μας στα ρούχα, στα υφάσματα που υπάρχουν στο σπίτι μας, στις λάμπες με τις οποίες φωτίζεται ο χώρος μας κλπ. Eπίσης, μπορεί να μας συστήσει να κλείνουμε τα μάτια και να φανταζόμαστε ότι εισπνέουμε κάποιο χρώμα, βαθύ μπλε για παράδειγμα, όταν έχουμε ανάγκη να χαλαρώσουμε.
Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η εφαρμογή θερμών χρωμάτων σε ανθρώπους που έχουν υπέρταση, τάση για αιμορραγίες και υπερδιέγερση του οργανισμού. Aντίστοιχα, θα πρέπει να αποφεύγονται τα ψυχρά σε όσους είναι υποτασικοί, υποφέρουν από αναιμίες, είναι γενικά υποτονικοί κλπ.
Η φτώχεια αυξήθηκε κι άλλο στη Γερμανία, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης, και ανήλθε στο υψηλότερο επίπεδο μετά την επανένωση της χώρας το 1990, με οργανώσεις κοινωνικής αρωγής να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε μια έκθεση που έδωσαν στη δημοσιότητα σήμερα (19/2).
«Ποτέ άλλοτε η φτώχεια δεν ήταν τόσο διευρυμένη στη Γερμανία, ποτέ άλλοτε ο διαχωρισμός μεταξύ των ομόσπονδων κρατιδίων τόσο βαθύς» επισήμανε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στο Βερολίνο ο Ούλριχ Σνάιντερ, πρόεδρος της "Paritätische Gesamtverband", της ομοσπονδίας στην οποία συμμετέχουν 10.000 οργανώσεις κοινωνικής αρωγής και του τομέα της υγείας.
Στην έκθεση, που τιτλοφορείται «Ραγισμένη Δημοκρατία» καταγράφεται το υψηλότερο «στην ιστορία» ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990, καθώς αυξήθηκε από το 15% το 2012 στο 15,5% το 2013 (12,1 εκατομμύρια άνθρωποι το 2012, 12,5 εκατομμύρια το 2013, επί του συνόλου του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων κατοίκων).
Μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι και πολλοί ανήλικοι πλήττονται ως επί το πλείστον, υπογραμμίζεται στην έκθεση, που εξηγεί ότι το 43% των μονογονεϊκών οικογενειών και σχεδόν το 60% των ανέργων έχουν καταγραφεί ότι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχοντας κατά μέσο όρο εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εισοδήματος στη Γερμανία.
Ο Σνάιντερ επέμεινε ιδίως στην περίπτωση των συνταξιούχων, που έχουν πληγεί «από το 2006 από την πλέον ραγδαία άνοδο της φτώχειας» καταγγέλλοντας επιπλέον την «πλήρη αποσύνδεση» μεταξύ των θετικών αποτελεσμάτων που καταγράφει η γερμανική οικονομία και της ανόδου της φτώχειας στην χώρα. «Το χάσμα μεταξύ των πιο πλούσιων κρατιδίων με τα φτωχότερα κρατίδια μεγεθύνεται όλο και περισσότερο» τονίζεται.
Σύμφωνα με την έκθεση η κατάσταση επιδεινώθηκε στα 13 από τα 16 κρατίδια: η Βρέμη και το Βερολίνο, όπως και το Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, στη βόρεια Γερμανία, είναι τα κρατίδια που έχουν εκτεθεί περισσότερο στην φτώχεια. Αντιθέτως, η Βαυαρία (νότια) και η Βάδη-Βυρτεμβέργη (νοτιοδυτικά) είναι τα κρατίδια που έχουν πληγεί λιγότερο.
Στο Αμβούργο (βόρεια) και σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας (δυτικά) τα ποσοστά της φτώχεια καταγράφουν μεγάλη άνοδο, ενώ τα ποσοστά αυτά παραμένουν σταθερά, ή παρουσιάζουν μικρή πτώση, στη Σαξονία- Άνχαλτ (κεντρικά), το Βρανδεμβούργο και τη Σαξονία (ανατολικά).
Η "Paritätische Gesamtverband" απευθύνει έκκληση προκειμένου να αυξηθεί το ύψος των κοινωνικών επιδομάτων, όπως και τα προγράμματα αρωγής των μακροχρόνια ανέργων και των μητέρων με μονογονεϊκές οικογένειες.
Η σοκαριστική ιστορία με την απόπειρα δολοφονίας μιας 12χρονης από συμμαθήτριές της επανέρχεται στο φως της δημοσιότητας, με νέες αποκαλύψεις.
Η Πέιτον Λέουτνερ βρέθηκε μαχαιρωμένη σε δάσος στο Ουισκόνσιν, το Μάιο του 2014 και σύμφωνα με τις έρευνες των αρχών, υπεύθυνες είναι οι 12χρονες.
Η Μόργκαν Γκέισερ και η Ανίσα Γουέιερ σχεδίαζαν την επίθεση από το Φεβρουάριο του 2014. Αρχικά είχαν σκεφτεί να σκοτώσουν το θύμα τους βάζοντας μονωτική ταινία στο στόμα της ενώ κοιμόταν και στη συνέχεια θα τη μαχαίρωναν στο λαιμό, σύμφωνα με τον εισαγγελέα. Κατόπιν, σκόπευαν να τη σκοτώσουν σε μια μπανιέρα, ώστε να μπορούν να καθαρίσουν πιο εύκολα. Τελικά όμως, τα κορίτσια αποφάσισαν να το κάνουν σε ένα πάρκο, ενώ έπαιζαν κρυφτό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία οι δύο κοπέλες προέβησαν σε αυτή την πράξη, επιχειρώντας να κάνουν μια θυσία σ' ένα φανταστικό πρόσωπο, τον Slender Man.
Στο σημειωματάριο ενός εκ των δύο κοριτσιών βρέθηκε ένα τρομακτικό σκίτσο που απεικονίζει μια δολοφονία. Ένα κορίτσι που έχει μάτια γάτας και κρατά ένα δρεπάνι, έχει σκοτώσει ένα άλλο κορίτσι, ενώ από πάνω, η ίδια έχει γράψει:
«I love killing people» δηλαδή «Αγαπώ να σκοτώνω ανθρώπους».
Οι δικαστές εξετάζουν την περίπτωση να δικαστούν τα κορίτσια ως ενήλικα. Σε περίπτωση που καταδικαστούν θα έρθουν αντιμέτωπες με ποινή φυλάκισης ως και 60 χρόνια.
Στα αντικείμενα των κοριτσιών βρέθηκαν ακόμη, κούκλες με ακρωτηριασμένα μέλη, οι οποίες έφεραν σατανικά σύμβολα στον κορμό τους, αλλά και ένα σημειωματάριο στο οποίο υπήρχε ένας κατάλογος με σημαντικά στοιχεία – ευρήματα, όπως ένας χάρτης για το δάσος, μαχαίρι κουζίνας και ακρωτηριασμένες κούκλες Μπάρμπι.
Οι δικηγόροι των 12χρονων προσπαθούν να πετύχουν την εκδίκαση των κοριτσιών ως ανήλικα, ισχυριζόμενοι πως οι κατηγορούμενες τους είναι ψυχικά διαταραγμένες.
Παραδέχονται πως μαχαίρωσαν 19 φορές τη συμμαθήτρια τους αλλά η εμμονή τους στον Slender Man τις έκανε να πιστεύουν πως αν δεν εκτελέσουν τις διαταγές του, αυτός θα σκότωνε τις οικογένειες τους
