Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Οι ηλικίες-ορόσημο στη ζωή κάθε γυναίκας: Πότε παντρεύεται, πότε κάνει παιδί, πότε είναι η τελευταία φορά που φοράει μπικίνι [λίστα]

Θυμάστε τι κάνατε στα 15, στα 27 ή στα 34; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι ηλικίες αυτές αποτελούν ορόσημο στη ζωή της γυναίκας, αφού συνδέονται με μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της, όπως το πρώτο φιλί, ή ο πρώτος μεγάλος έρωτας.
Πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει σε ποιες ηλικίες οι γυναίκες κάνουν τα σημαντικότερα βήματα της ζωής τους. Συγκεκριμένα, τα 34 θεωρούνται οι πιο χαρούμενη ηλικία, αφού έχουμε εκπληρώσει σχεδόν όλους τους στόχους μας. Τι μας συμβαίνει όμως πριν και μετά;
Αναλυτικά οι σημαντικότερες ηλικίες σύμφωνα με την έρευνα:
  • 12: Η ηλικία στην οποία περίπου έρχεται η περίοδος της γυναίκας
  • 15: Η ηλικία του πρώτου φιλιού
  • 16: η ηλικία της «πρώτης φοράς»
  • 20: αρχίζουν να κάνουν πιο «σοβαρές» σχέσεις
  • 22: Αλλάζει η γεύση, αρχίζουν να δοκιμάζουν φαγητά και ποτά που δε τους άρεσαν ως παιδιά.
  • 25: Η ηλικία της χαμηλότερης αυτοπεποίθησης
  • 27: Γνωρίζουν τον «έναν και μοναδικό»
  • 30: Συνήθης ηλικία γάμου
  • 34: Συνήθης ηλικία πρώτου παιδιού – Πιο ευτυχισμένη ηλικία της γυναίκας γιατί έχει πετύχει τους περισσότερους στόχους της.
  • 39: Η ηλικία του υψηλότερου μισθού της καριέρας τους
  • 47: Η τελευταία φορά που νιώθουν άνετα με μπικίνι
  • 49: Η ηλικία που είναι πιο πιθανό να γίνει μία γυναίκα γιαγιά
  • 51: Σταματάει η περίοδος
  • 52: Αρχίζουν να σκέφτονται τις πλαστικές
  • 63: Συνήθης ηλικία συνταξιοδότησης
  • 82: Σύγχρονο προσδόκιμο όριο ζωής για τις γυναίκες
- See more at: http://ingossip.gr/?q=post/%CE%BF%CE%B9-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7#sthash.ExWC4bwv.dpuf

Η βαζελίνη και οι απίστευτες της χρήσεις!!!

Η βαζελίνη, αυτό το «θαυματουργό» παράγωγο του πετρελαίου -γιατί ακριβώς αυτό είναι η βαζελίνη- εκτός από τη χρησιμότητά της σε θέματα περιποίησης διευκολύνει την καθημερινότητά σας με ποικίλους τρόπους...
 
Για την περιποίηση:
• Η βαζελίνη είναι γνωστή για τις ενυδατικές της ιδιότητες ιδιαίτερα τώρα το χειμώνα. Μια μικρή επάλειψη στα χείλη και στα χέρια θα τα διατηρήσει ενυδατωμένα χωρίς σκασίματα. 
• Μπορεί ακόμα να μαλακώσει και τα πιο σκληρά σημεία του σώματός σας όπως αγκώνες, γόνατα και φτέρνες.
• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης στις βλεφαρίδες κάθε βράδυ για να τις μαλακώσει και να τις ενισχύσει. 
• Τέλος αποτελεί το τέλειο ντεμακιγιάζ προσώπου και ματιών!
• Όσο και να ακούγεται παράξενο, η βαζελίνη προσθέτει όγκο, λάμψη και υγεία στα μαλλιά. Με μια μικρή ποσότητα στις άκρες των δαχτύλων τρίβετε τα μαλλιά. Ενώ αν έχετε ψαλίδα κάντε το μόνο στις σπασμένες άκρες των μαλλιών σας
• Ακόμη, η βαζελίνη έχει την ιδιότητα να θρέφει τα νύχια σας μαλακώνοντας τις παρανυχίδες.
 
Tips με βαζελίνη:
-Για να αποφύγετε τον ερεθισμό ανάμεσα στα πόδια ιδιαίτερα το καλοκαίρι κάντε μια επάλειψη στο σημείο τριβής τους με βαζελίνη.
-Για μπλούζες και πουκάμισα που σας ενοχλούν στο λαιμό ή στο σβέρκο εφαρμόστε μικρή ποσότητα στα σημεία αυτά και δεν θα έχετε καμιά ενόχληση.
-Τρίψτε λίγη βαζελίνη στο σημείο που θα ψεκάσετε το άρωμά σας -πίσω από τα αυτιά, καρποί- και το άρωμά σας διατηρείται αναλλοίωτο για πολλές ώρες.
-Η βαζελίνη απομακρύνει μερικούς από τους πιο δύσκολους λεκέδες, όπως κραγιόν ή ξεραμένες μπογιές από τα ρούχα. 
-Για να διορθώσετε λάθη του μακιγιάζ χρησιμοποιείτε ταμποναριστά λίγη ποσότητα βαζελίνης.
-Ένα συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλες είναι να κολλάνε τα μπουκάλια με το βερνίκι νυχιών και να μην ανοίγουν. Βάλτε λίγη βαζελίνη στο στόμιο και το πρόβλημα λύνεται μεμιάς. Αυτό έχει ευρύτερη εφαρμογή και με άλλα βαζάκια στην κουζίνα. 
 
Σκραμπ με βαζελίνη: Ανακατεύετε βαζελίνη με χοντρό αλάτι, ή μαύρη ζάχαρη και θα έχετε το τέλειο απολεπιστικό για το σώμα, το πρόσωπο και τα χέρια. Δοκιμάστε και στα χείλη. Το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει!!!
- See more at: http://ingossip.gr/?q=post%2F%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82#sthash.3cL0D8Ry.dpuf

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Πώς να μάθετε στο παιδί την ώρα

Πώς να μάθετε στο παιδί την ώρα

Όσο κι αν ένα μικρό παιδί ακούει τη μαμά του να λέει ότι π.χ. σε 10 λεπτά πρέπει να φύγουν από τις κούνιες ή ότι στις 8.00 θα περάσει το σχολικό, στην πραγματικότητα δεν κατανοεί ακριβώς την έννοια του χρόνου. Αυτό, τουλάχιστον, μέχρι το παιδί να πάει στο σχολείο και να μάθει τις βασικές μαθηματικές έννοιες. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μία πρώτη αντίληψη του χρόνου έχει το παιδί μετά τα 3-4 χρόνια, όταν π.χ. ρωτά τους γονείς «πότε είναι το αύριο;» ή «πότε θα πάμε στο σχολείο;». Από τα 5-6 χρόνια και μετά, όμως, το παιδί μπορεί σιγά-σιγά να γνωρίσει το ρολόι. Δείτε πώς θα το βοηθήσετε!

Οι ώρες της ημέρας σε σχέση με τις δραστηριότητες του παιδιού

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να αρχίσουν να κατανοούν τις στιγμές της ημέρας, ανάλογα με το τις εκάστοτε δραστηριότητές τους. Για παράδειγμα: Ξημέρωσε, η μαμά έρχεται να με ξυπνήσει = Πρωί, ώρα για σχολείο. Η μαμά καλεί για φαγητό = Μεσημέρι. Ο μπαμπάς γύρισε από την δουλειά και θα πάμε τις κούνιες = Απόγευμα. Βάζω τις πυτζάμες μου = Βράδυ. Αυτός είναι ένας πρώτος τρόπος για να καταλάβει το παιδί την έννοια του χρόνου.
Όσο το παιδί μεγαλώνει, μπορείτε να του δώσετε να καταλάβει πόση ώρα διαρκεί κάθε δραστηριότητα, δείχνοντάς του το ρολόι. Για παράδειγμα, μπορείτε να του δείχνετε το ρολόι κάθε βράδυ την ώρα του ύπνου και το πρωί την ώρα που ξυπνά. Μπορείτε να του δείχνετε π.χ. το 8.00 και να του εξηγείτε ότι όταν ο μικρός δείκτης φτάσει εκεί, θα περάσει το σχολικό ή θα φύγετε για το σχολείο.

Ημέρες, μήνες και εποχές

Μέχρι τα 5-6 χρόνια το παιδί έχει πλέον μάθει τις ημέρες της εβδομάδας, τους μήνες και τις εποχές. Έτσι, μπορείτε σιγά-σιγά να του δείξετε πώς λειτουργεί ένα απλό αναλογικό ρολόι. Ένα απλό εκπαιδευτικό ρολόι με δείκτες σε διαφορετικό χρώμα ή ένα παιχνίδι-ρολόι (όπως αυτό) θα βοηθήσει το παιδί να μάθει να «διαβάζει» την ώρα. Αποφύγετε να ξεκινήσετε με ένα αναλογικό ρολόι, γιατί μετά το παιδί μπορεί να δυσκολευτεί να μάθει την ώρα στο ψηφιακό.
Στην αγορά κυκλοφορούν, επίσης, βιβλία-ρολόγια που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν την ώρα πιο εύκολα, π.χ. ανάλογα με τις δραστηριότητες των ηρώων. Για μικρά παιδιά ένα τέτοιο βιβλίο είναι το «Το πρώτο μου βιβλίο-ρολόι» ενώ για μεγαλύτερα παιδιά (παιδιά Δημοτικού) πολύ χρήσιμο είναι το «1.00 η ώρα –Διαβάζω το ρολόι με την Πράσινη Πρίζα».

Δώστε στο παιδί... χρόνο!

Σε κάθε περίπτωση, να μην βιάζεστε! Μην ξεχνάτε ότι για να μάθει το παιδί να υπολογίζει κανονικά την ώρα, θα πρέπει πρώτα να έχει μάθει να μετρά, να προσθέτει και να αφαιρεί. Αυτό θα το πετύχει στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Άλλωστε, η ικανότητα αντίληψης διαφέρει από παιδί σε παιδί. Κάποια παιδιά μπορεί να μάθουν την ώρα σε μερικές ημέρες και άλλα να χρειάζονται εβδομάδες. Κατά κανόνα, μέχρι τα 8 χρόνια το παιδί θα έχει μάθει να διαβάζει σωστά την ώρα.
- See more at: http://www.mama365.gr/17452/pos-na-mathete-sto-paidi-thn-ora.html#sthash.QNzhFPnr.dpuf

Οι 10+1 κανόνες που οφείλουν να τηρούν οι χωρισμένοι γονείς

Οι 10+1 κανόνες που οφείλουν να τηρούν οι χωρισμένοι γονείς

Ένα διαζύγιο μπορεί να προκύψει και στις... καλύτερες οικογένειες. Οι καλοί γονείς όμως φροντίζουν να προστατέψουν τα παιδιά τους από τις συνέπειες που μπορεί να έχει γι' αυτά η διάλυση του γάμου τους.
Μερικές φορές τα ζευγάρια χωρίζουν. Αυτό μπορεί να συμβεί σε ζευγάρια που υπήρξαν αγαπημένα, σε ανθρώπους που μοιράστηκαν την ευτυχία τού να φέρουν στον κόσμο παιδιά, που είχαν ονειρευτεί να γεράσουν μαζί. Γι’ αυτό τις περισσότερες φορές τα διαζύγιο είναι μια διαδικασία που προκαλεί πόνο. Και θυμό. Τόσο θυμό που ίσως είναι δύσκολο να θυμόμαστε πως κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε κίνησή  μας καταγράφεται στο μυαλό και την καρδιά των παιδιών μας και χαράζει εκεί πληγές. Χρειάζεται πραγματικά μεγάλη δύναμη να βάλουμε στην άκρη τη λύπη και την οργή μας και να βρούμε τον τρόπο να συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε ως γονείς, όμως για το καλό των παιδιών μας οφείλουμε να το κάνουμε. Κι αυτοί είναι μερικοί από τους πιο βασικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουμε για να τα μεγαλώσουμε χώρια, αλλά ταυτόχρονα μαζί, με την ηρεμία και τη χαρά που τους αξίζει. 

1.     Ενημερώστε από κοινού τα παιδιά σας για την κατάσταση, με λόγια κατανοητά, σύμφωνα πάντα με την ηλικία τους και όχι απαραίτητα εκθέτοντας όλες τις λεπτομέρειες. Είναι σημαντικό δε, να τα βεβαιώσετε πως δεν ευθύνονται αυτά για το χωρισμό σας και να τα καθησυχάσετε πως τα αγαπάτε πολύ, πως θα είστε πάντα δίπλα τους και πως θα προσπαθήσετε να μην αλλάξετε πολλά πράγματα στην καθημερινότητά τους.

2.     Ποτέ μη μιλάτε άσχημα για τον/την πρώην σύζυγο μπροστά στο παιδί. Σίγουρα το έχετε ξανακούσει, το γνωρίζετε, όπως γνωρίζετε και ότι είναι πιο εύκολο να το λέει κανείς παρά να το κάνει. Μερικές φορές, δεν χρειάζεται καν να χρησιμοποιήσει κανείς άσχημα λόγια για να μειώσει τον άλλο στα μάτια των παιδιών, αρκεί ένα επιτιμητικό βλέμμα, μια χειρονομία ή ακόμα και η εσκεμμένη αδιαφορία όταν το παιδί περιγράφει και διηγείται πώς πέρασε με τον άλλον γονιό. Επίσης, πρέπει να πάψετε να μεταφέρετε, μέσω των παιδιών, αρνητικά μηνύματα και χαρακτηρισμούς, ο ένας τον άλλον. Αυτό πληγώνει τα παιδιά και έχει σαν συνέπεια, τα παιδιά να αποφεύγουν τον γονιό που κατηγορεί τον άλλον.

3.     Ποτέ μη χρησιμοποιείτε το παιδί ως αγγελιαφόρο για όσα θέλετε να ενημερώσετε τον/την πρώην. Ο κανόνας αυτός ισχύει ακόμα και για κάθε είδους πληροφορία, από το ότι θα περάσετε να πάρετε το παιδί μια ώρα αργότερα από ό,τι συνήθως μέχρι το ότι η δασκάλα του σχολείου σας έκανε παρατήρηση για τη συμπεριφορά του. Δίνοντας στο παιδί το ρόλο του ενδιάμεσου, ρισκάρετε να βρεθεί αντιμέτωπο με μια αντίδραση που κανονικά προοριζόταν για εσάς και όχι για το παιδί. Η επικοινωνία με τον άλλο γονιό είναι δική σας δουλειά και όχι του παιδιού.

4.     Μην αναφέρετε ποτέ στο παιδί οικονομικά θέματα που σχετίζονται με τον άλλο γονιό. Μην πείτε ότι έχει αργήσει να καταβάλλει τη διατροφή, ούτε να συζητήσετε ποιος έχει αναλάβει ποια έξοδα. Το παιδί δεν χρειάζεται να ξέρει ποιος πληρώνει για το κολυμβητήριο και ποιος για τα ρούχα τους –αυτό έχει πιθανότατα καθοριστεί μετά από δικαστική απόφαση κι αν υπάρχουν προβλήματα στην πράξη, απευθυνθείτε ξανά στο δικηγόρο σας. Αλλά αφήστε το παιδί έξω από τέτοιου είδους αντιπαράθεση.

5.     Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς περνάει το παιδί στο σπίτι του άλλου γονιού. Το ιδανικό θα ήταν να μπορέσετε να αποφασίσετε από κοινού, τουλάχιστον, τα βασικά στοιχεία της ανατροφής του παιδιού. Εάν δεν μπορέσετε να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να αποδεχτείτε ότι δεν μπορείτε να παρεμβαίνετε σε οτιδήποτε συμβαίνει στο σπίτι του άλλου γονιού (εξαιρείται φυσικά η περίπτωση που φοβάστε ότι το παιδί διατρέχει αληθινό κίνδυνο εκεί). Καλό είναι, επίσης, να μην ασκείτε πίεση ανακρίνοντας το παιδί σας και αναγκάζοντάς το να σας πει με κάθε λεπτομέρεια τι έφαγε, πότε κοιμήθηκε, πόση ώρα είδε τηλεόραση κ.λπ. Αυτό θα δημιουργήσει στο παιδί το φόβο ότι μπορεί να βάλει σε μπελάδες τον έναν γονιό του και αυξάνει τις πιθανότητες να σας πει ψέματα.

6.     Ποτέ μην κάνετε το παιδί να νιώσει ενοχές για τις ώρες που περνάει με τον άλλο γονιό.Δεν χρειάζεται να ξέρει ότι εσείς θα νιώθετε μοναξιά ή θλίψη που θα φύγει από το σπίτι. Το παιδί δεν είναι υπεύθυνο για τα συναισθήματά σας και δεν πρέπει του προκαλείτε τον οίκτο, μην το κάνετε να σας λυπάται. Αποχαιρετήστε το με χαμόγελα και πείτε πόσο ανυπομονείτε να μάθετε πόσο όμορφα πέρασε όταν επιστρέψει –ακόμα κι αν δεν το εννοείτε! 

7.     Σταματήστε άμεσα να ανταποκρίνεστε σε χειριστικές τακτικές του παιδιού σας. Αρκετά συχνά, τα παιδιά των χωρισμένων γονιών, προσπαθώντας να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους με ένα διαφορετικό τρόπο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, ίσως, και να τιμωρήσουν τους γονείς τους, που δεν κατάφεραν να τους χαρίσουν μια αγαπημένη οικογένεια μέσα στην οποία θα μπορούσαν να ζήσουν όμορφα παιδικά χρόνια. Έτσι, λοιπόν, απαιτούν περισσότερα δώρα και κάθε είδους χατίρια, εκμεταλλευόμενα το άγχος και την επιθυμία του κάθε γονέα να αποδειχτεί «καλός γονιός».

8.     Κρατήστε την προσωπική σας ζωή και τις πιθανές επόμενες σχέσεις σας μακριά από το παιδί. Η γνωριμία του παιδιού με τον καινούργιο σύντροφο του γονιού του πρέπει να γίνεται με αυστηρές προϋποθέσεις.

9.     Απαιτήστε από τους δικούς σας γονείς να μην εκδηλώνουν τα αρνητικά συναισθήματά τους σχετικά με το διαζύγιο, μπροστά στα παιδιά, και, φυσικά, να μην κατηγορούν τον έναν γονέα όταν απουσιάζει ο άλλος. Τα παιδιά, θα πρέπει να αισθάνονται ζεστή και ήρεμη την αγκαλιά των παππούδων και γιαγιάδων τους και να μην φοβούνται πως θα πληγωθούν ακούγοντας κατηγορίες για τη μαμά ή τον μπαμπά τους.

10.  Αποφύγετε τις μακροχρόνιες αντιδικίες και φροντίστε να μην απορροφηθείτε με τις νομικές πτυχές της έκδοσης του διαζυγίου, τους οικονομικούς διακανονισμούς και το μοίρασμα της περιουσίας, κι έτσι χάσετε την επαφή με τα παιδιά σας. 

«Σκεφτόμαστε να χωρίσουμε. Είναι σωστό για το παιδί μας;»

«Σκεφτόμαστε να χωρίσουμε. Είναι σωστό αυτό για το παιδί μας; Μήπως πρέπει να μείνουμε μαζί και ας είναι η σχέση μας κακή;»
Εύλογες ερωτήσεις από τους γονείς που μπορεί να μην μπορούν να συμβιώσουν πλέον αλλά ανησυχούν για τα παιδιά τους.
Ακόμη και σήμερα που το διαζύγιο δεν είναι πλέον στιγματισμός για την οικογένεια, το ζευγάρι δέχεται πιέσεις για να μην χωρίσει κυρίως από το στενό συγγενικό και φιλικό του περιβάλλον.
«Καλά εσείς, τα παιδιά σας δεν τα σκέφτεστε; Δεν φτάνει που πληγώνει ο ένας τον άλλον και εμάς μαζί, πρέπει να τα πληγώσετε και αυτά;».
Μία ερώτηση που όσο απλή και αν ακούγεται, προβληματίζει και γεμίζει ενοχές το γονιό. Ενοχές για το αν είναι  «σωστός και καλός» απέναντι στο παιδί του, για το αν παίρνει τη σωστή απόφαση...
Σίγουρα πριν το ζευγάρι αποφασίσει ότι δεν μπορεί να έχει κοινή ζωή στην πορεία του χρόνου, έχει σκεφτεί αρκετά καλά τους λόγους για τους οποίους αυτό φαίνεται ανέφικτο. Όσο και αν λέμε ότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς, κυρίως όταν τα παιδιά είναι μικρά ή λόγω διαφορετικότητας, δεν είναι το διαζύγιο το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί. Όταν μάλιστα η σχέση έχει γίνει έντονα συγκρουσιακή, λέμε ότι η απόφαση του διαζυγίου ωφελεί και το παιδί περισσότερο.
Είναι καλύτερα να μεγαλώνει με χωρισμένους γονείς που το αγαπάνε και του το δείχνουν, παρά με γονείς που ασχολούνται με τους καυγάδες και τις φωνές τους ενώ παράλληλα το αγνοούν, γονείς που κατηγορούν ο ένας τον άλλον ακόμα και μπροστά του, γονείς που φαίνεται να χάνουν όχι μόνο τον αυτοσεβασμό τους αλλά και τον σεβασμό προς το παιδί τους. Πως θα μεγαλώσει αυτό το παιδί σε ένα εχθρικό περιβάλλον και θα έχουν μάλιστα και την απαίτηση να τους σέβεται σαν άτομα, σαν γονείς, να τους υπακούει και να τους θαυμάζει; τι μηνύματα του περνούν; τι πρότυπα του δίνουν; Τα μηνύματα της σύγκρουσης, της εχθρότητας, της βίας (λεκτικής ή ακόμη και σωματικής);
Τα μηνύματα της αποστασιοποίησης και της αδιαφορίας, της ψυχρότητας και της ανασφάλειας, όταν πρόκειται για ζευγάρια που δεν είναι εχθρικά και επιθετικά αλλά ζουν μέσα στην απόλυτη φαινομενική ηρεμία, με την απόσταση και την ψυχρότητα ανάμεσά τους; Αυτό θα μάθουν στο παιδί τους; Πως να είναι ψυχρό; Πως να μην ενδιαφέρεται στην αυριανή του ζωή για τον σύντροφό του; Οι περισσότερες έρευνες και μελέτες καταλήγουν στο ότι η συγκρουσιακή γονεϊκή σχέση θα δημιουργήσει και ένα συγκρουσιακό παιδί με ψυχολογικά προβλήματα.
Το διαζύγιο δεν είναι το τέλος του κόσμου. Η ζωή συνεχίζεται, οι ρυθμοί της δεν σταματούν. 'Όπως δεν σταματούν και οι ευκαιρίες για να ξαναφτιάξει ο γονιός την ζωή του με έναν άλλον σύντροφο. Αυτό που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, είναι ο κάθε γονιός να μην χρησιμοποιεί το παιδί του για να πληγώσει τον άλλον γονιό, ούτε για να εκμαιεύσει πληροφορίες για την ζωή του σήμερα.
Να προσπαθεί να το έχει ως προτεραιότητα, να του δίνει την απαραίτητη προσοχή, αγάπη, φροντίδα, τρυφερότητα και στοργή. Αν μάλιστα, καταφέρουν οι δύο γονείς να έχουν μία σχετικά καλή σχέση για χάρη του παιδιού τους είναι ότι καλύτερο μπορούν να του προσφέρουν σε αυτή την νέα τροπή της ζωής του.
Μαρίνα Μόσχα,
Σύμβουλος - Ψυχοθεραπεύτρια
Συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Ψυχικής κ' Σεξουαλικής Υγείας


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/10448-skeftomaste-na-xorisoume-einai-sosto-gia-to-paidi-mas#ixzz3Uqk0oOSP

Το παιδί μου, μου ζητάει να κάνουμε μαζί μπάνιο. Είναι σωστό;

Όπως οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν ή αν δεν γνωρίζουν ήδη, μαθαίνουν στη πορεία αν πρόκειται για νέους γονείς, τα παιδιά λειτουργούν με έναν εγωκεντρικό τρόπο.
Θέλουν όλοι και όλα να περιστρέφονται γύρω τους. Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι θέλουν τον γονιό και μέσα στο μπάνιο και να κάνουν ότι κάνει και εκείνος. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι στις μικρές ηλικίες η μίμηση είναι χαρακτηριστικό.
Μπορεί λοιπόν ο γονιός να κάνει μπάνιο μαζί με το παιδί του όταν αυτό είναι κάτω από τα 5 ή 6 χρόνια του. Μετά από την ηλικία αυτή θα πρέπει να αποφεύγει να κάνει μαζί του μπάνιο και να το ενισχύει στο να πλένεται μόνο του.
Χρειάζεται να καταλάβει ότι ο χώρος του μπάνιου είναι προσωπικός και ότι εκεί πρέπει μόνο του να πλένεται και να φροντίζει την υγιεινή του σώματός του.
Παράλληλα, μέσω αυτού του τρόπου, το παιδί μπορεί να μάθει να συμβιώνει και με άλλα παιδάκια ή με τα ξαδελφάκια του ή με τους φίλους του αν χρειαστεί να μείνει μαζί τους ένα βράδυ...
Μαρίνα Μόσχα
Σύμβουλος - Ψυχοθεραπεύτρια
Συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Ψυχικής κ' Σεξουαλικής Υγείας


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/11577-to-paidi-mou--mou-zitaei-na-kanoume-mazi-banio-einai-sosto#ixzz3Uqj5mxg7

Μαμά πώς γεννήθηκα; Απαντάμε με ειλικρίνεια ή όχι;

«Μαμά, πως γεννήθηκα;» Μία ερώτηση που ακούν όλοι σχεδόν οι γονείς από τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Μία ερώτηση που απασχολεί το παιδικό μυαλουδάκι στην προσπάθειά του να καταλάβει και να δώσει απάντηση στην ύπαρξή του!
Γράφει η Μαρίνα Μόσχα
Πώς λοιπόν απαντάμε; Μα φυσικά με τα πιο απλά λογάκια που ταιριάζουν στην ηλικία του παιδιού μας. Σημαντικό είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι όσο πιο απλά του μιλήσουμε και σε γλώσσα που την καταλαβαίνει, τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να του εξηγήσουμε. Μπορούμε να του μιλήσουμε για την μαμά και τον μπαμπά που αγαπιούνται, αγκαλιάζονται και φιλιούνται και ότι μέσα από την αγάπη τους γεννήθηκε το μωράκι. Στις μικρές ηλικίες δεν χρειάζονται λεπτομέρειες που το παιδί δεν μπορεί άλλωστε να καταλάβει ακόμη. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, μπορούμε να περιγράψουμε την σεξουαλική πράξη, με επιστημονικές όμως ονομασίες όπως το πέος που μπαίνει στον κόλπο της μαμάς... Χρήσιμο είναι να έχουμε και κάποια παιδικά παραμύθια με εικόνες που εξηγούν πως γεννιούνται τα μωρά, ώστε και ο γονιός να είναι ενήμερος για το τι και μέχρι που μπορεί να φτάσει ανάλογα την ηλικία του παιδιού του.
Προσοχή χρειάζεται στον τρόπο που θα αντιμετωπίσουμε το παιδί, δηλαδή η αμηχανία και η ντροπή που μπορεί να αισθανθούμε και που συνδέεται με την δική μας στάση απέναντι στο σεξ. Αν έχουμε στο μυαλό μας όμως ότι κάποια στιγμή το παιδί μας θα μας κάνει αυτή την ερώτηση, τότε θα μας είναι πιο εύκολο να είμαστε ειλικρινείς και αυθεντικοί στην απάντησή μας. Και είναι φυσικό να μας ρωτήσει. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά σήμερα βομβαρδίζονται από ερεθίσματα μέσα από την τηλεόραση, τα περιοδικά, τα παιγνίδια τους... Η περιέργεια της ηλικίας αυτής σε συνδυασμό με την παρατήρηση, τα οδηγεί στο να λύσουν το τόσο μυστηριώδες για αυτά ερώτημα.


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/20508-mama-pos-gennithika-apantame-me-eilikrineia-i-oxi#ixzz3Uqh38bOQ

Πειθαρχία ή Τιμωρία στο παιδί; Γράφει ο Θάνος Ασκητής!

Πρέπει να πειθαρχήσουμε το παιδί ή να το τιμωρήσουμε; Η διαπαιδαγώγηση αναφέρεται σε οριοθέτηση και εκπαίδευση των παιδιών σε κανόνες και συμπεριφορές. Στα πλαίσια της λοιπόν, η τιμωρία και η πειθαρχία είναι έννοιες που συγχέονται. Η πειθαρχία αναφέρεται στον εκπαιδευτικό χαρακτήρα και αφορά στην καθοδήγηση του παιδιού και στην εκμάθηση ασφαλών συμπεριφορών και αυτοελέγχου. Με την τιμωρία παίρνουμε ως γονείς αυτόματα το ρόλο ''του αστυνομικού'', που επιδιώκει να καταστήσει το παιδί υπάκουο.
Ναι στην πειθαρχία!
Η πειθαρχία διδάσκει άμεσα δεξιότητες που αφορούν στην αποδεκτή και επιθυμητή συμπεριφορά. Με την πειθαρχία αυξάνεται η αυτοεκτίμηση του παιδιού, το ίδιο μαθαίνει να επιδεικνύει σεβασμό και διδάσκεται δεξιότητες αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων.
Η πειθαρχία είναι μια θετική, προληπτική διαδικασία που βοηθάει το παιδί να ελέγχει τη συμπεριφορά του, ώστε να μπορεί από μόνο του να κάνει επιλογές και να παίρνει αποφάσεις. Η τεχνική της ανακατεύθυνσης, είναι πολύ αποτελεσματική αφού ενισχύει τις ασφαλείς και επιθυμητές συμπεριφορές. Με την ανακατεύθυνση αντιμετωπίζεται μία αρνητική συμπεριφορά του παιδιού αλλάζοντας την πράξη του παιδιού ή το στόχο που έχει η πράξη του. Παράδειγμα: το παιδί κόβει τα μαλλιά μιας κούκλας. Το παροτρύνουμε είτε να τα βουρτσίσει (αλλαγή πράξης) είτε να κόψει κάτι άλλο, όπως σελίδες από ένα περιοδικό φτιάχνοντας κολλάζ (αλλαγή στόχου). Σημαντικό είναι να εξηγούμε στο παιδί γιατί είναι αναγκαίο να αλλάξει τη συμπεριφορά του.
H τιμωρία δεν είναι λύση!
Η τιμωρία είναι μια διαδικασία που αφορά στην παροδική καταπολέμηση της αρνητικής συμπεριφοράς. Οι περισσότεροι γονείς ελπίζουν ότι με την τιμωρία η ανεπιθύμητη συμπεριφορά δε θα επαναληφθεί. Η τιμωρία όμως έχει αντίθετα αποτελέσματα, εφόσον τιμωρούμε το παιδί όχι με στόχο να του επισημάνουμε τι έχει κάνει λάθος, αλλά επειδή έχουμε θυμώσει μαζί του. Με τον τρόπο αυτό, το παιδί δε μαθαίνει τι ήταν αυτό που έκανε λάθος, αφού η συμμόρφωση είναι παροδική από φόβο προς την αντίδραση του γονέα.
Επίσης, για κάποια παιδιά η τιμωρία λειτουργεί ενισχυτικά. Αυτό ισχύει για παιδιά που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη προσοχή από τους γονείς τους. Η τιμωρία είναι για εκείνα ένα είδος αρνητικής προσοχής, που είναι σαφώς επιθυμητή από την απόλυτη έλλειψη προσοχής.
Θάνος Ε. Ασκητής
Νευρολόγος-Ψυχίατρος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/20888-peitharxia-i-timoria-sto-paidi-grafei-o-thanos-askitis#ixzz3UqgMlRLR

Σεξ μετά τη γέννα: «Πότε και πώς μπορώ να ξαναρχίσω να έχω ενεργή σεξουαλική ζωή;»

Σεξ μετά τη γέννα: «Πότε και πώς μπορώ να ξαναρχίσω να έχω ενεργή σεξουαλική ζωή;»

Λοχεία! Μία δύσκολη περίοδος για τη γυναίκα που έχει γυρίσει στο σπίτι της φέρνοντας και το μωρό της μαζί. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Από τη μία νιώθει τη χαρά της μητρότητας, κυρίως αν πρόκειται για το πρώτο της μωράκι, είναι μητέρα, ένα από τα όνειρά της πραγματοποιήθηκε.
Από την άλλη, οι συναισθηματικές της αντιδράσεις αρκετές φορές την κάνουν να αναρωτιέται πως θα ανταπεξέλθει στο νέο της ρόλο, πως θα μεγαλώσει σωστά το μικρό της, πως θα γίνει καλή μάνα, πως δεν θα επαναλάβει τα λάθη της δικής της μητέρας... Η αγωνία κορυφώνεται καθώς το νέο μέλος της οικογένειας γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, μάλιστα θα λέγαμε ότι χωρίς να το γνωρίζει αυτό το μικρό ανθρωπάκι διεκδικεί την πρωτιά μέσα στην οικογένεια, θυμίζοντας σε όλους την παρουσία του με τον δικό του τρόπο!
Έτσι λοιπόν, στη φάση της λοχείας που κρατάει περίπου 40 μέρες μετά την γέννα, η μητέρα αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο μωρό της καθώς το θηλάζει, το φροντίζει, του αλλάζει τις πάνες, το πλένει... ο ύπνος της λιγοστός, η κούραση μεγάλη. Και όταν λέμε κούραση δεν εννοούμε μόνο τη σωματική. Είναι και η ψυχική κούραση μέσα από τις διακυμάνσεις στο συναίσθημα και τις συχνές αλλαγές στη διάθεση. Πόσο συχνά ως μητέρα έχετε νιώσει εκνευρισμό, άγχος, ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις μητρικές υποχρεώσεις και πως θα τις εκπληρώσετε χωρίς να χάσετε τον εαυτό σας;
Πόσες φορές το συναίσθημα κάνει κύκλους περνώντας από την χαρά, την γαλήνη και την ολοκλήρωση, στην μελαγχολία, στην αμηχανία και στις ενοχές για το πόσο καλή μητέρα είστε; Πόσες φορές νιώσατε τύψεις για "άσχημες σκέψεις" που μπορεί να κάνατε, όπως για παράδειγμα: "δεν το θέλω, δεν μπορεί κάποιος να έρθει και να το πάρει; Κλαίει και εκνευρίζομαι..., Πάλι θα ξυπνήσει σε λίγο, δεν έχω προλάβει να ξεκουραστώ καθόλου..." Σκέψεις που είναι φυσιολογικές, παρόλο που η μητέρα ενοχοποιεί τον εαυτό της γι αυτές.
Άλλος ένας παράγοντας που αγχώνει και τρομάζει αρκετές φορές τη μητέρα, είναι η αλλαγή του ρόλου της, όπου από ερωμένη και σύντροφος, είναι πια και μητέρα. Ο τριπλός αυτός ρόλος της φαίνεται δύσκολο να επιτευχθεί καθώς όλη της η προσοχή είναι στραμμένη στο μωρό της, έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε αυτό, του δίνει τον ερωτισμό και την φροντίδα της. Ο ρόλος της συντρόφου – ερωμένης έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η σεξουαλική της ζωή φαίνεται να μένει πίσω, καθώς η κούραση δεν της επιτρέπει να δει τον εαυτό της ως γυναίκα. Άλλωστε και ο χρόνος προσαρμογής είναι μικρός.
Ναι, χρειάζεται προσαρμογή όχι μόνο στον νέο αυτό ρόλο-τον μητρικό, αλλά και στον συνδυασμό του με τους άλλους δύο: της γυναίκας και της ερωμένης. Οι βιολογικοί παράγοντες, οι ορμόνες, φαίνεται ότι δυσκολεύουν την προσαρμογή της εφόσον ο θηλασμός "κόβει" την ερωτική επιθυμία, η γυναίκα όσο θηλάζει δεν έχει ερωτική διάθεση. Γιατί; Επειδή ακόμη το σώμα της δεν έχει επανέλθει στην πρότερη κατάσταση, δεν υπάρχει ακόμη ωορρηξία, αλλά ούτε και κολπική εφύγρανση.
Σιγά σιγά, οι ορμόνες αποκαθίστανται όταν γίνει διακοπή στον θηλασμό, όπου η γυναίκα έχει και πάλι ωορρηξία, άρα επανέρχεται και η ερωτική επιθυμία.
Ο σύζυγος από την άλλη πλευρά, συνήθως αυτό το διάστημα μπορεί να καταλάβει την απομάκρυνσή της από την ερωτική τους ζωή, εφόσον και εκείνος χρειάζεται το δικό του χρόνο να διαχειριστεί συναισθηματικά τη νέα αυτή κατάσταση στο σπίτι του, όπου τα μέλη της οικογένειας πληθαίνουν.
Άλλωστε, μιλάμε για την χρονική περίοδο των 40 ημερών, όπου οι πρώτες 4-6 μέρες έχουν ήδη περάσει στο μαιευτήριο...
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/22657-seks-meta-ti-genna-pote-kai-pos-boro-na-ksanarxiso-na-exo-energi-seksoualiki-zoi#ixzz3UqfhfCcP

Είμαι χωρισμένος γονιός. Πρέπει το παιδί μου να γνωρίζει για την προσωπική μου ζωή;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Ο χωρισμένος γονιός έχει το δικαίωμα να συνεχίσει τη ζωή του, να προσπαθήσει να δημιουργήσει μία άλλη σχέση. Μία σχέση που δεν χρειάζεται απαραίτητα τη συγκατάθεση του παιδιού του.
Μάλιστα, βλέπουμε πολλούς γονείς που κρύβονται εύκολα πίσω από το ότι το παιδί τους θα αντιδράσει, ότι θα στενοχωρηθεί, ότι θα "εισβάλλει" κάποιος άλλος στη θέση του γονιού που λείπει (πιο συχνή αντίδραση όταν ο άλλος γονιός δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή).
Ας έχει στο μυαλό ο κάθε γονιός που βρίσκεται σε ανάλογη περίσταση ότι το παιδί του θελει να τον βλέπει καλά και ευτυχισμένο. Μπορεί στην αρχή να νιώσει άβολα καθώς μπαίνει σε μία πρωτόγνωρη γι αυτό κατάσταση, να αισθανθεί ότι χάνει "τα πρωτεία", την μοναδικότητα, είναι κάτι όμως που θα το συνηθίσει και τελικά θα το αποδεχτεί. Είναι σημαντικό ο έφηβος να έχει την εικόνα ενός γονιού που είναι ικανοποιημένος με τη συντροφική του σχέση.
Αυτό που χρειάζεται προσοχή, είναι η στιγμή που ο γονιός θα πάρει την πρωτοβουλία να γνωστοποιήσει αυτήν τη σχέση στον έφηβο, καθώς θα πρέπει να είναι ο ίδιος σίγουρος για τα συναισθήματά του και ότι η επιλογή που έχει κάνει είναι κατάλληλη για τον ίδιο. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει, ότι δεν γνωρίζει στο παιδί του όποιον κάνει σχέση αλλά αυτόν που θα ξεχωρίσει για μελλοντικό του σύντροφο και θα θέλει να περάσει μαζί του το υπόλοιπο της ζωής του.
Ασφαλώς και ο γονιός δεν χρειάζεται να ζητήσει την άδεια από το παιδί του για να κάνει μια σχέση. Το να κάνει κάτι τέτοιο μπορεί να φορτίσει αρνητικά και με αντικρουόμενα συναισθήματα τον έφηβο, που τον φορτώνει με μία τόσο σημαντική απόφαση ζωής, θα μπορούσαμε να πούμε.
Μια αμφιταλαντευόμενη στάση του γονιού μπορεί να ενισχύσει την ανασφάλεια του παιδιού. Μπορεί λοιπόν να του μιλήσει για τη νέα του σχέση, χωρίς όμως να στερήσει το δικαίωμα του παιδιού του να έχει διαφορετική άποψη και χωρίς να το πιέσει να δεχτεί το νέο του σύντροφο.
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/to-sex-einai-zoi/item/24805-eimai-xorismenos-gonios-prepei-to-paidi-mou-na-gnorizei-gia-tin-prosopiki-mou-zoi#ixzz3Uqepe4LK

Αυτά είναι τα 12 συμπτώματα εγκυμοσύνης προτού χάσετε την περίοδό σας!


Αυτά είναι τα 12 συμπτώματα εγκυμοσύνης προτού χάσετε την περίοδό σας!

Θέλετε εδώ και καιρό να μείνετε έγκυος και δεν έχετε την υπομονή να περιμένετε για το αν θα σας έρθει η περίοδός σας ή όχι.
Θα πρέπει λοιπόν, να γνωρίζετε πώς υπάρχουν 12 σημάδια που μπορούν να σας «πουν» ότι είστε έγκυος προτού σταματήσει η περίοδός σας. Ποια είναι αυτά;
1. Το σώμα σας θα αλλάζει μέρα με τη μέρα και θα προετοιμάζεται για να υποδεχτεί μια νέα ζωή μέσα στη μήτρα σας.
2. Θα νιώθετε πρωινή ναυτία ή μπορεί να σας φέρει ναυτία κάτι που θα φάτε ή κάτι που θα σκεφτείτε ότι τρώτε!
3. Το στήθος σας θα είναι μαλακό και πολύ ευαίσθητο. Στο παραμικρό άγγιγμα ίσως και να πονάτε ελαφρώς.
4. Θα νιώθετε κούραση και κόπωση χωρίς να έχετε κάνει κάτι ουσιαστικά κουραστικό μέσα στη μέρα σας. Θα έχετε έντονη την επιθυμία του ύπνου και της ξεκούρασης.
5. Μπορεί να αρχίσετε να τρώτε κάτι που πριν ούτε που θέλατε να το βλέπετε μπροστά σας.
6. Μπορεί να δείτε μικρές σταγόνες αίματος. Μερικές φορές, όταν τα ωάρια γονιμοποιούνται στη μήτρα, υπάρχει μια μικρή αιμορραγία που ονομάζεται η αιμορραγία εμφύτευσης κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτό συνήθως συμβαίνει σε 6-7 ημέρες από τη γονιμοποίηση και πολλές γυναίκες το συγχέουν με τη συνήθη περίοδο τους.
7. Θα νιώθετε κράμπες στην περιοχή της πυέλου και αυτό επειδή το έμβρυο προσκολλάται στη μήτρα. Η ίδια η μήτρα ρυθμίζει το χώρο της για το μωρό.
8. Η διάθεσή σας θα αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκες την περίοδο της εγκυμοσύνης τους.
9. Θα έχετε ζαλάδες καθώς η εγκυμοσύνη προκαλεί στο σώμα κούραση. Οι φλέβες διαστέλλονται για να βελτιώσουν την κυκλοφορία του αίματος μέσα στο σώμα σας ενώ η πίεσή σας και τα επίπεδα του ζαχάρου πέφτουν.
10. Θα έχετε έντονη δυσκοιλιότητα. Αν για οποιοδήποτε λόγο έχετε τακτικές δυσκοιλιότητες, τότε αυτός θα είναι και ο λόγος να πάρετε ένα τεστ εγκυμοσύνης, χωρίς να περιμένετε να δείτε αν θα αδιαθετήσετε ή όχι.
11. Η συχνοουρία είναι και αυτό ένα σύμπτωμα της εγκυμοσύνης. Καθώς το μωρό αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα σας, η ουροδόχος κύστη σας μικραίνει.
12. Οι πονοκέφαλοι και οι πόνοι στην πλάτη είναι ακόμη δύο σημάδια δείχνουν ότι είστε έγκυος. Τα μειωμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορεί να σας προκαλέσουν πονοκέφαλο,ενώ η οσφυαλγία (πόνος στην πλάτη) μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι το σώμα σας ετοιμάζεται για να σηκώσει το βάρος του μωρού.
Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι όλα τα παραπάνω συμπτώματα που σχετίζονται με μια πιθανή εγκυμοσύνη, μπορεί επίσης να οφείλονται σε άλλους παράγοντες όπως μια ανεπιθύμητη ασθένεια, μια μόλυνση ή μια ξαφνική αλλαγή του περιβάλλοντός σας.
Αν θέλετε να σιγουρευτείτε ότι είστε έγκυος, κάντε ένα τεστ Β χοριακής ή απλά περιμένετε να δείτε αν θα σταματήσει η περίοδός σας!


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/tha-gino-mama/item/25167-afta-einai-ta-12-symptomata-egkymosynis-protoy-xasete-tin-periodo-sas#ixzz3UqdlijdT

Τι Γνώμη Έχουν για την Εργασία οι Διάνοιες του Κόσμου;


Image by Ben Thomson
Η έννοια της πιστοποιημένης ιδιοφυίας -που συνήθως αφορά άτομα που βρίσκονται στο κορυφαίο 2% των IQ τεστ- μας φέρνει στο μυαλό επιχειρηματικούς μεγιστάνες και ανίκητους σκακιστές οι οποίοι χαίρονται την αναπόφευκτη επιτυχία τους. Είναι οι πιο Έξυπνοι Άνθρωποι του Πλανήτη και μας έχουν μάθει να περιμένουμε μεγάλα και σημαντικά πράγματα από αυτούς.
Αλλά τα στοιχεία που μας δίνουν οι κοινότητες των ατόμων με υψηλό IQ -όπως η Mensa και η Triple Nine- μας δείχνουν κάτι αρκετά διαφορετικό. Οι άνθρωποι με ιδιαίτερα υψηλά IQ προέρχονται από κάθε κοινωνικό στρώμα και με την ίδια ευκολία που μπορούμε να τους βρούμε να εκφράζουν θεωρήματα για την γέννηση του σύμπαντος, μπορούμε να τους βρούμε να μανατζάρουν ένα εστιατόριο.
Αν και από μόνο του το IQ δεν φτάνει πλέον για να ορίσει την ευφυΐα ενός ατόμου, σίγουρα αποτελεί έναν πολύ χρήσιμο τρόπο για να υπολογιστούν οι μη-λεκτικές ικανότητες συλλογισμού καθώς και άλλες γνωστικές διαδικασίες. Θέλοντας να απομυθοποιήσω τα στερεότυπα που κυκλοφορούν γύρω από τους εξαιρετικά ευφυείς, μίλησα με πολλούς ιδιαίτερα έξυπνους ανθρώπους σχετικά με τις ζωές τους, τους εγκέφαλούς τους και την σχέση μεταξύ ευφυΐας και επιτυχίας.
«Οι διάνοιες υπάρχουν παντού», λέει ο Varun, ένα 35χρονο μέλος της Mensa που δούλεψε ως μανάβης για αρκετά χρόνια αφότου είχε εξασφαλίσει το πτυχίο χημείας του. Όταν πρωτομπήκε στην Mensa σε ηλικία 19 χρονών, φαντάστηκε ότι γινόταν μέλος μιας κοινότητας κβαντικών φυσικών. Σύντομα όμως ανακάλυψε πως «ένας βοηθός εργαστηρίου ήταν πολύ πιθανό να έχει υψηλότερο IQ από έναν καθηγητή πανεπιστημίου».

Ο Varun πιστεύει πως το πώς εξελίσσεται η ζωή σου επηρεάζεται όχι μόνο από τις εγκεφαλικές σου ικανότητες, αλλά και από το επίπεδο της εκπαίδευσής σου, από τις σχέσεις σου με τα «σωστά» άτομα, από το που μεγάλωσες και την ικανότητά σου να αντιληφθείς το επίπεδό σου. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι από εμάς δεν «διαγωνιζόμαστε» στο ίδιο επίπεδο. «Η κοινωνία δεν είναι αξιοκρατική, άσχετα με το τι μας δείχνουν οι ταινίες για το μεγάλο μυαλό που έρχεται από το πουθενά και ξεπερνάει όλα τα εμπόδια. Αυτά είναι μαλακίες», μου λέει.
Ένα θηλυκό μέλος της ακόμα πιο αποκλειστικής Triple Nine Society, λέει πως το στερεότυπο που υπάρχει, στηρίζεται κυρίως στο πως αντιλαμβανόμαστε την ευφυΐα στο σχολείο, αλλά και στο πως γίνονται γνωστές οι λεπτομέρειες της ευφυΐας ανθρώπων όπως ο Bill Gates και ο Stephen Hawking. Για κάθε δύο τέτοιους όμως, υπάρχουν αναρίθμητα ακόμα λαμπρά μυαλά που δεν «ανθίζουν» και παραμένουν άγνωστα, δουλεύοντας σε απλές, καθημερινές δουλειές.
«Δεν θα βρεις γκαρσόνια στις λίστες με τα κορυφαία IQ γιατί κανείς δεν θα ενδιαφερόταν», σχολιάζει. «Ο κόσμος θέλει να μπορεί να χαρακτηρίσει την φύση της επιτυχίας αυτών των ανθρώπων, οπότε πιάνονται από πράγματα όπως ο υψηλός δείκτης ευφυΐας».
«Οι άνθρωποι όμως που ξέρουν ότι είναι έξυπνοι από την μέρα που γεννιούνται δεν το έχουν αυτό και ως εκ τούτου αναπτύσσουν χαρακτηριστικά που μπορούν να τους αποσυντονίσουν».
Ελάχιστοι από τους ανθρώπους στους οποίους μίλησα, εργάζονται σε χώρους που θα συνέδεε κανείς με το υψηλό IQ. Όπως και ο Varun, οι περισσότεροι φαντάστηκαν ότι θα έμπαιναν σε μια κοινότητα κορυφαίων ακαδημαϊκών, αλλά τελικά βρήκαν περισσότερα άτομα που είχαν ακριβώς την ίδια εντύπωση.
«Η εργασία και η ευφυΐα έχουν μια πολύ επιφανειακή σχέση» λέει η Marie Hugh, ένα μέλος της Mensa της οποίας το IQ την τοποθετεί στο κορυφαίο 0.1% της κοινότητας. Δούλεψε ως αεροσυνοδός για χρόνια, προτού αφοσιωθεί σε ένα PhD επαγγελματικής περίθαλψης. «Δεν χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ για να πετύχεις στην ζωή, όπως δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις αν το έχεις».
Πολλοί λένε πως κρύβουν το γεγονός ότι είναι μέλη σε μια κοινότητα υψηλού IQ – από ανθρώπους που δεν ανήκουν σε αυτές – για να αποφύγουν την προκατάληψη. «Είναι πλεονέκτημα μόνο υπό τις κατάλληλες συνθήκες», λέει η Marie που προσθέτει ότι είναι κάτι που γρήγορα μπορεί να αποκτήσει μια αρνητική χροιά.
«Το να πετύχεις με έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο – όπως το να κερδίζεις ένα Νόμπελ – απαιτεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά, υπακοή και αφοσίωση σε ένα και μόνο – και συχνά σχεδόν παράλογο – θέμα, λέει το μέλος της Mensa Sebastian Maharajii. «Από την εμπειρία μου, τα περισσότερα άτομα που ψάχνουν την επιτυχία με αυτόν τον τρόπο, συνήθως έχουν κάτι να αποδείξουν και έχουν αναπτύξει διάφορες συνήθειες που τους σπρώχνουν προς το κυνήγι των στόχων. Οι άνθρωποι όμως που ξέρουν ότι είναι έξυπνοι από την μέρα που γεννιούνται δεν το έχουν αυτό και ως εκ τούτου αναπτύσσουν χαρακτηριστικά που μπορούν να τους αποσυντονίσουν».
Ο Martin, ένας 43χρονος που εργάζεται σε αποθήκη και αποτελεί επι σειρά ετών μέλος της Mensa μου είπε πως «δεν το λέω σε κανέναν για να μην με «κράξουν» και να μην απομονώσω τον εαυτό μου. Πάντα το έκρυβα από τους συναδέλφους μου, είναι κάτι καθαρά προσωπικό».
Πολλοί παραδέχτηκαν ότι ήταν πολύ καλοί στα σταυρόλεξα ή το σκάκι και τομείς γνώσεως όπως τα μαθηματικά, άσχετα με το αν δεν χρησιμοποιούσαν αυτά τους τα ταλέντα συχνά.
«Την χρησιμοποιώ για να θυμάμαι ονόματα και παραγγελίες, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να κοιτάω τα έγγραφα παραγγελιών κάθε τρεις και λίγο, έτσι ώστε να ξέρω που πάει τι», λέει ο Martin, ο οποίος έχει μια σχεδόν φωτογραφική μνήμη. «Δεν το κάνω θέμα όμως. Οι υπόλοιποι στην δουλειά απλά πιστεύουν ότι έχω μια πολύ καλή μνήμη και ότι δουλεύω σκληρά».
O Henry, ένας 50αρης που επίσης είναι μέλος της Mensa, ανακάλυψε το ιδιαίτερα υψηλό IQ του όταν έκανε ένα τεστ κατά την διάρκεια της φυλάκισής του για συνέργια σε φόνο, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο δείχνει πως «το IQ σίγουρα δεν είναι σημάδι σοφίας».
Πιστεύει πως το υψηλό IQ μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα προσαρμοστικότητας. «Αντιλαμβάνεσαι πως λειτουργεί η κοινωνία», σχολιάζει, συνεχίζοντας πως αυτό μπορεί να αναπτύξει στο άτομο μια έλλειψη ενδιαφέροντος για την συμμετοχή στην επαγγελματική καθημερινότητα. Έτσι, αν και το να μπορείς να μάθεις πράγματα γρήγορα μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι σου ανοίγει πόρτες, παραδόξως μπορεί να οδηγήσει το άτομο στο να τις κρατάει κλειστές.
Πολλοί επίσης παραδέχτηκαν ότι έπασχαν από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, αλλά και από κοινωνικό άγχος, όχι όμως με τον τρόπο που αυτά παρουσιάζονται στις διάνοιες των κινηματογραφικών ταινιών.
Ο 40χρονος Philip, είναι ένας μέλος της Mensa (o οποίος βρίσκεται στο κορυφαίο 0.5% της κοινότητας) που έχει δουλέψει ως οδηγός τραίνων για χρόνια, ακόμα και μετά από την «κατάκτηση» του PhD του στα οικονομικά. «Ο μισθός ήταν καλύτερος από τις πρώτες δουλειές που είχα στον οικονομικό τομέα και δεν είχα και πάρε-δώσε με κανέναν», εξηγεί.
Όταν ρωτήθηκαν σχετικά με το αν σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήθελαν να κάνουν κάτι που είχε άμεση σχέση με τις ιδιαίτερες δυνατότητές τους, ή αν υπήρχαν φορές που αναρωτήθηκαν για πιθανές χαμένες ευκαιρίες, οι περισσότεροι απάντησαν αρνητικά.
«Μπορείς να είσαι έξυπνος σε αυτό που κάνεις και αυτό που κάνεις να σε ευχαριστεί. Εγώ ήθελα χρήματα με τον πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο. Οι κοινωνικές αξίες δεν μπορούν να επηρεάσουν μια τέτοια επιλογή αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου», λέει ο Philip, o οδηγός τραίνων.
Ο Μartin, που εργάζεται σε αποθήκη συμφωνεί. «Η δουλειά είναι δουλειά. Δεν νομίζω ότι έχει σημασία το τι κάνεις. Εγώ κάνω αυτό και πληρώνομαι. Περνάω χρόνο με την οικογένειά μου. Αν οι έξυπνοι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν μια δουλειά που οι άλλοι θεωρούν έξυπνη, τότε αυτό θα ήταν χαζό».
Όμως ο Philip και ο Martin δεν εξέφραζαν την άποψη όλης της κοινότητας υψηλών IQ. Πολλά από τα άτομα στα οποία μίλησα, διατηρούν executive ή ακαδημαϊκές δουλειές και μου είπαν πως το IQ τους, τους οδήγησε άμεσα σε δουλειές και πανεπιστημιακές θέσεις, ενώ αποτελεί και το βασικό θέμα σε συνεντεύξεις τους για δουλειά.
«Στο κάτω-κάτω, οι εργοδότες το βλέπουν και στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει η περιέργεια για το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι από το 98% του πληθυσμού», λέει ένα μέλος της Mensa ο οποίος εργάζεται ως δικηγόρος σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Θεωρεί πως η επιτυχία για τους ανθρώπους με υψηλό IQ είναι ένας συνδυασμός αποφασιστικότητας και παρουσίασης των δυνατοτήτων τους με έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο.
Δυστυχώς, δηλώνει, το να έχεις γύρω σου το αναπτυξιακό περιβάλλον που σε βοηθάει να βρεις αυτήν την ισορροπία δεν είναι πάντα εύκολο, πράγμα που ορίζει και την τελική κοινωνική σου επιτυχία.
Για το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που μίλησα όμως, η πιο συχνή χρήση του υψηλού τους IQ είχε να κάνει με την προσωπική τους ευχαρίστηση, όπως άλλωστε συμβαίνει με τις περισσότερες ικανότητές μας.
«Ένα από τα καλύτερα πράγματα στο να δουλεύεις ταξί», μας είπε ένας οδηγός ταξί και μέλος της MENSA, «είναι οι συζητήσεις που ανοίγω καμιά φορά με κανέναν καθηγητή πανεπιστημίου ή οποιονδήποτε άλλον θέλει να μου μιλήσει για τις χαμένες μου ευκαιρίες. Ο επίλογος για μένα ήταν πάντα ο ίδιος: όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω».

ΚΟΜΠΛΕΞ: Τι είναι, πως αντιμετωπίζονται και ποια τα χαρακτηριστικά τους; -

Σήμερα θα βουτήξουμε στο δύσκολο κόσμο των κόμπλεξ. Αυτών που εμείς ενδεχομένως έχουμε ή αυτών που ο περίγυρός μας έχει και γίνονται η αιτία να δυσκολεύει πολύ η καθημερινότητά μας. Η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου για άλλη μια φορά μας βοηθάει να κατανοήσουμε... 



Πάνω στα νεύρα σου όλο και κάποιον θα έχεις χαρακτηρίσει "κομπλεξικό" τόσο λόγω της συμπεριφοράς του, όσο και λόγω της στάσης του απέναντι στο σώμα και την εξωτερική του εμφάνιση. 



ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΚΟΜΠΛΕΞ; 

Στην καθημερινή ζωή συνήθως το "κόμπλεξ" καθρεφτίζει ένα κομμάτι του εαυτού μας το οποίο εκλαμβάνουμε ως ελλειμματικό. Παραδείγματος χάριν: "Είμαι κοντή και γι' αυτό δεν αποχωρίζομαι ποτέ τα ψηλοτάκουνά μου", "Έχω άσχημα πόδια και δεν φοράω ποτέ φούστες", "Η μύτη μου είναι στραβή και γι' αυτό ντρέπομαι να βγαίνω με άτομα που δεν γνωρίζω καλά", "Έχω παραπάνω κιλά και γι' αυτό δεν μπορώ να κάνω σχέση".



Όταν όμως κάποια σωματική ατέλεια ή χαρακτηριστικό σου γίνονται εμμονή, το αποτέλεσμα είναι να τείνεις να υποτιμάς τον εαυτό σου, θεωρώντας πως δεν θα  είσαι ποτέ αρκετή. Συνήθως, αυτό σε κάνει τον πιο σκληρό κριτή του εαυτού σου, ο οποίος όμως καταλήγει σχεδόν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: "Είμαι κατώτερη των άλλων και ανεπαρκής". Αυτό συμβαίνει γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ εύκολο να αρχίσεις να θέτεις μη ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό σου, τους οποίους φυσικά κάθε φορά θα αποτυγχάνεις να υλοποιήσεις, επιβεβαιώνοντας την αρχική σου πεποίθηση πως υστερείς έναντι των άλλων. 


Αναπόφευκτα, καλλιεργείται ένα αίσθημα του ανικανοποίητου καθώς προσπαθείς να φτάσεις στο "τέλειο", σε κάτι δηλαδή το οποίο απλά δεν υπάρχει. Προκειμένου να προστατεύσεις τον εαυτό σου, έτσι ώστε να μην αποκαλυφθεί "το αδύνατο σημείο σου", είναι πιθανό να αναπτύξεις συμπεριφορές όπως: η απόσυρση σε μια παρέα, η ευθιξία, η επιθετική στάση όταν προσπαθείς να πεις αυτό που θέλεις. Στην πραγματικότητα, αυτές οι συμπεριφορές είναι που μπορεί να κρατήσουν τους άλλους μακριά σου, στέλνοντάς τους λανθασμένα μηνύματα, και όχι το κομμάτι του εαυτού σου το οποίο εσύ χαρακτηρίζεις ελλειμματικό.

Το "κόμπλεξ" λοιπόν ή πιο σωστά "σύμπλεγμα", όπως αναφέρεται στην ψυχολογία, αποτελεί ένα σύνολο συνειρμών ή παρορμήσεων που συνδέονται ασυνείδητα από το άτομο με ένα συγκεκριμένο θέμα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του. Τα "κόμπλεξ" δυστυχώς κάνουν τη ζωή σου πιο δύσκολη, καθώς δεν ικανοποιείσαι ποτέ από τον εαυτό και τις ικανότητές σου, ενώ ταυτόχρονα επικεντρώνεσαι σε ό,τι "πάει στραβά" στη ζωή σου ή αντίστοιχα σε ότι θεωρείς πως δεν είναι όμορφο πάνω σου!





ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΩΝ "ΚΟΜΠΛΕΞ";

Τα "κόμπλεξ" σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο με τον οποίο εσύ η ίδια ερμηνεύεις τα πράγματα γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό και τις ικανότητές σου. Ωστόσο, δεν είναι κάτι που γεννιέται μαζί σου, αλλά κάτι που "χτίζεται" κατά την πορεία της ζωής σου. 

Εάν, για παράδειγμα, από μικρή άκουγες από τον στενό σου περίγυρο το πόσο μοιάζεις με αγόρι, πως δεν έχεις χάρη και θηλυκότητα ή πως πρέπει να προσέχεις τη διατροφή σου γιατί έχεις παραπανίσια κιλά, είναι πιθανό μεγαλώνοντας να αναπτύξεις ανασφάλεια σε σχέση με το σώμα και την εμφάνισή σου. Αντίστοιχα, εάν διαρκώς συγκρινόσουν με τα άλλα παιδιά αναφορικά με την άνεση και την κοινωνικότητά σου, υπάρχει περίπτωση σταδιακά να πιστέψεις πως δύσκολα θα γίνεις αποδεκτή από κάποιον που σε γνωρίζει για πρώτη φορά.


Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά όλα λίγο πολύ σχετίζονται με βιώματα και εμπειρίες που έλαβαν χώρα τόσο κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, όσο και κατά την περίοδο της εφηβείας, οπότε και δομείται η ατομική μας ταυτότητα. Πιο συγκεκριμένα, η τραυματική βίωση ενός γεγονότος, η απορριπτική στάση των γονέων ή των συνομηλίκων, καθώς και η συσσώρευση άγχους και ανασφάλειας στα πλαίσια του σχολείου και της οικογένειας, είναι δυνατόν να πλήξουν την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή του ατόμου, οδηγώντας στην ανάπτυξη ποικίλων "συμπλεγμάτων". Σίγουρα, η "πηγή του κακού" είναι διαφορετική για κάθε άτομο και γι' αυτό η αυτογνωσία και η αναζήτηση του πραγματικού εαυτού κρίνεται ιδιαίτερα βοηθητική στο να καταλάβει το άτομο γιατί αντιμετωπίζει τον εαυτό του τόσο μειονεκτικά. 





ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ "ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ";

-Τα άτομα που νιώθουν υποδεέστερα έναντι των άλλων συνήθως αναπτύσσουν έναν μηχανισμό άμυνας κατά τον οποίο τείνουν να απαξιώνουν τους άλλους γύρω τους. Έτσι θεωρούν πως δεν θα γίνει αντιληπτή η δική τους μειονεξία.



-Συχνά, στην προσπάθεια να μην γίνουν αντιληπτά τα ελλείμματα τα οποία θεωρούν πως έχουν, τα άτομα με "σύμπλεγμα κατωτερότητας" ξεκινούν έναν διαρκή αγώνα με στόχο την τελειότητα. Πιστεύουν πως εάν τα κάνουν όλα από πριν "όπως πρέπει" κανένας δε θα μπει στη διαδικασία να εξετάσει το κατά πόσο είναι ικανά, αποδεκτά κ.λπ ή όχι.



-Όταν τα άτομα που νιώθουν ανεπαρκή δεν καταφέρουν υπερκαλύψουν το "αδύνατο σημείο" τους, προσπαθούν να χτίσουν ένα τείχος ασφαλείας από τους γύρω τους. Έτσι, πολλές φορές νιώθουν άγχος όταν πρέπει να μιλήσουν δημόσια ή να προσεγγίσουν ένα άτομο του αντίθετου φύλου.



-Τα άτομα με "σύμπλεγμα κατωτερότητας" είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην κριτική. Ενώ για κάποιον άλλο, η κριτική μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά προκειμένου να βελτιωθεί και να εξελιχθεί, το άτομο που νιώθει ότι μειονεκτεί, συχνά δεν μπορεί να ξεπεράσει τα σχόλια των άλλων, αλλά και ούτε να επεξεργαστεί το κατά πόσο είναι ρεαλιστικά αυτά που του λένε ή όχι.



-Δεν είναι λίγες οι φορές που τα άτομα τα οποία υποτιμούν τον εαυτό τους, υιοθετούν υπερβολικές αντιδράσεις ή προβάλουν έντονα τον εαυτό τους σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν τους γύρω τους, "απομακρύνοντας τα βλέμματα" από το εκάστοτε επίμαχο, αδύνατο σημείο τους. Ωστόσο, τέτοιου είδους συμπεριφορές συνήθως αξιολογούνται ως αλλόκοτες και αρνητικές και έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα





ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ "ΚΟΜΠΛΕΞ";

Όσο δύσκολο κι αν είναι τα "κόμπλεξ" μπορούν να αντιμετωπιστούν, αρκεί πρώτα από όλα να συνειδητοποιήσεις σε ποια σημεία κατακεραυνώνεις τον εαυτό σου και κατά πόσο αυτό τελικά είναι βοηθητικό. 

Με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου θα μπορέσεις να δεις τα πράγματα από μία πιο ρεαλιστική οπτική γωνία, αλλά και να τονώσεις την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή σου. Σίγουρα, χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια προκειμένου να σταματήσεις να κρύβεις αυτό που έκρυβες, να πιστέψεις στον εαυτό σου, να τολμάς να εξελίσσεις τις ικανότητές σου και όχι να μειώνεις αυτές των γύρω σου και ουσιαστικά να καταφέρεις να αγαπήσεις και να αποδεχτείς εσύ η ίδια τον εαυτό σου!
- See more at: http://ingossip.gr/?q=post%2F%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BE-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82#sthash.VizGKDBi.dpuf

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...